Π**στης και πρεζάκιας

Οι αστερίσκοι στον τίτλο δεν είναι γιατί με έπιασαν οι σεμνοτυφίες ξαφνικά, είναι για να μην παρεξηγηθώ (ρατσιστικά).

Ποια η διαφορά της ναρκομανούς πόρνης; Όταν εκλιπαρείς και στήνεις κώλο για τη δόση σου;




Ο ναρκομανής έχει βρεθεί σε μια κατάσταση λόγω λάθος επιλογών του στο παρελθόν και πλέον κάνει τα πάντα για τη δόση του. Αξίζει να τον κατηγορείς και να τον οικτίρεις γι' αυτό;

Ίσως. Φταίει και πληρώνει. Ίσως όχι, έσφαλλε σαν άνθρωπος και αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Εσύ τι πρέπει να κάνεις; Να κάθεσαι και να τον κοιτάς αδιάφορος (ή και χαρούμενος) ή να του δώσεις ένα χέρι βοήθειας αν μπορείς; Τι έχει χάσει πάνω από όλα ο ναρκομανής, ενώ μαθηματικά μάλλον θα χάσει και τη ζωή του σε λίγο; Την ελευθερία του. Και κυρίως ...την αξιοπρέπεια του.

Και καλά όλα αυτά... Αλλά τι γίνεται όταν είσαι εσύ ο ναρκομανής; Όταν εσύ εξαρτάσαι από τη δόση; Όταν βλέπεις ότι όλος ο κόσμος γύρω σου είναι στην ίδια κατάσταση, αλλά αντί να πάρεις κουράγιο και να αναζητήσεις τη δύναμη στους αριθμούς, σκύβεις το κεφάλι;

Που είναι η αξιοπρέπεια μας; Πως καταδεχόμαστε να δίνουμε ό,τι μας πουν για τη ...δόση μας; Δεν πάω να αποδώσω καμία συλλογική ευθύνη, γιατί ο καθένας κουβαλάει τις δικές του. Αλλά η "τιμωρία" είναι συνολική κι ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσεις.

Οι οπαδοί των πατριωτικών αντιλήψεων έλεγαν από παλιά ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ενός έθνους. Κάποιος άλλος θα σου πει ότι είναι ιερό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η ελευθερία, η ισότητα, η αξιοπρέπεια. Σε κάθε παρονομαστή κι αν το δεις, πως κρίνεις κάποιον που το μόνο που κοιτάζει μονίμως είναι το πως θα σώσει τα απογαμίδια δίνοντας ένα ένα ό,τι του έχει απομείνει; Σίγουρα μόνο εκτίμηση και σεβασμό δε νιώθεις γι' αυτόν... Αλλά αν είσαι εσύ;

Τι φοβάσαι τέλος πάντων;

Κακά τα ψέμματα, τα μέτρα που πέρασαν προχτές δεν ήταν σαν το "πρώτο μνημόνιο" ή το "μεσοπρόθεσμο" ή την ετσιθελίδικη κυβέρνηση Παπαδήμου. Η κυβέρνηση που προέκυψε τον Ιούνιο κατόπιν διπλής εκλογικής αναμέτρησης, νομιμοποιήθηκε για να κάνει ακριβώς αυτά που έκανε: "Πάση θυσία στο ευρώ" ή "διαπραγμάτευση του μνημονίου αλλά χωρίς να διακινδυνεύσεις να βγεις από το ευρώ". Βλέπετε να κάνουν κάτι διαφορετικό; Γι' αυτό ψηφίστηκαν, αυτά κάνουν. Και προσπαθούν να προσφέρουν "σταθερότητα".

Καμμένοι, συριζαίοι και διάφοροι ακόμα, ζητάν εκλογές. Δουλειά τους είναι και καλά κάνουν. Όσον αφορά αυτούς που τους χλεβάζουν γι' αυτό, να θυμίσω ότι πάγια τακτική της αντιπολίτευσης ήταν να ζητάει εκλογές. Ο Γιωργάκης το είχε κάνει πολλές φορές (ακόμη κι όταν ήταν σίγουρο πως και να γίνονταν θα τις έχανε). Τις ζητούσε. Ποιος τον χλεύαζε; Ελάχιστοι... Αργότερα έγιναν εκλογές (όπως έγιναν τέλος πάντων) και τις πήρε... ο άνεμος της αλλαγής.

Το θέμα είναι ότι εκλογές έγιναν πριν λίγους μήνες, ήταν διπλές και έγιναν με την ίδια θεματολογία και τις ίδιες προθέσεις. Τι έχει αλλάξει; Για μένα τίποτα. Απλά έφτασε αυτό που μας υποσχέθηκαν ότι θα φτάσει. Τώρα που το σκέφτομαι, πιο συνεπή κυβέρνηση στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, δε νομίζω να'χω ξαναζήσει...

Αλλά πως είναι δυνατόν να διαπραγματευτείς -αν δεχτούμε πως υπάρχει τέτοια διάθεση- όταν έχεις προδώσει εξ' αρχής το αδύνατο σημείο σου; "Οκ, θα σου το παίξω ζόρικος, αλλά αν με απειλήσεις για το ευρώ, θα κάνω ό,τι μου πεις".

Άρη θες να βγούμε από το ευρώ; Όχι δε θέλω. Προτιμώ να μείνουμε, γιατί οποιαδήποτε απότομη αλλαγή δε θα κάνει καλό - σε κανέναν μάλλον. Αλλά δε θα στήσω κώλο για να μείνουμε. Αν μπορούμε, έχει καλώς, αν δε μπορούμε, γεια σας. Θα ξημερώσει μια δύσκολη, αλλά καινούρια μέρα. Η ελλάδα έχει επιβιώσει με πολλά νομίσματα (από τη δραχμή, ως το φοίνικα και το γρόσι) και δε θα πεθάνει με το ευρώ. Το θέμα όμως είναι ότι δε θα ζήσει και με το ευρώ. Απλά αργοπεθαίνει σα ναρκομανής που δεν τολμάει καν να δοκιμάσει να απεξαρτηθεί...

Έναν άνθρωπο τον εκτιμάς από την προσπάθεια του για αξιοπρέπεια και ελευθερία, όχι μόνο από το ένστικτο της επιβίωσης. Δεν είναι εύκολο να κατακρίνεις αυτόν που σκύβει το κεφάλι για να "επιβιώσει", το σίγουρο όμως είναι ότι όσο πιο επιρρεπής είναι στο φόβο, τόσο πιο εύκολα θα τον κάνουν ό,τι θέλουν και θα τον αφήσουν απλώς να "επιβιώνει" και μάλιστα κάτω από όσο το δυνατόν πιο άθλιες συνθήκες.

Ζεις σε ένα λαβύρινθο, αλλά το θέμα είναι τι δρόμο θα ακολουθήσεις.

Η πρώτη επανάσταση πρέπει να γίνει στο κεφάλι σου.

Journalism is printing what someone else does not want printed

...everything else is public relations.

George Orwell

Ωραία μέρα μας ξημέρωσε σήμερα. 28η, επέτειος του ΟΧΙ - ενάντια στο φασισμό, για να μην ξεχνιόμαστε και χαίρονται κάποιοι - και μόλις δύο μέρες(αν μετράω σωστά) μετά τη δημοσίευση, ο Βαξεβάνης συνελήθφει.

Γιατί συνελήφθει ο Βαξεβάνης; Η μία ανάγνωση, η προφανής, είναι γιατί δημοσίευσε αυτό που κάποιοι έκρυβαν με νύχια και με δόντια. Το έκαναν μπαλάκι μεταξύ τους, ξεφτιλίστηκαν δημοσίως (Βενιζέλος: Παράνομο δεν είναι να το έχεις στην κατοχή σου, παράνομο είναι να το ανοίξεις. Όχι δεν το διάβασα), έπαιξαν με τη νοημοσύνη μας (δεν το έχω εγώ, το εδωσα στον τάδε, δεν το έχει ο τάδε, το έδωσε στο δείνα, ωχ το χάσαμε), έχασαν και την ελάχιστη αξιοπρέπεια που τους έχει απομείνει αποκαλύπτωντας ακόμα και στους πιο βλάκες που ίσως εξακολουθούσαν να τους πιστεύουν ότι είναι πιο ξεπουλημένοι κι από τα αφεντικά τους (βλ. Λαγκάρντ) και τις άλλες χώρες που χρησιμοποίησαν την αντίστοιχη λίστα τους.

Το κομμάτι θα το έβαζα ούτως ή άλλως, αλλά ο τίτλος είναι πολύ ταιριαστός.

 

Τι έκανε λοιπόν ο Βαξεβάνης; Δημοσίευσε τη λίστα που έπρεπε πρώτοι να χρησιμοποιήσουν οι πολιτικοί που την είχαν στα χέρια τους και δεν το έκαναν (χμ, ίσως να το έκαναν αλλά με άλλο τρόπο). Δε δημοσίευσε νούμερα ούτε το έπαιξε δικαστής "αυτοί εκεί είναι όλοι κλέφτες", απλά "έδειξε" τα λεφτά. Είπε, εκεί υπάρχουν λεφτά. Παράνομα; Νόμιμα; Ψάξτε το. Κάποια σίγουρα θα είναι παράνομα.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Άλλωστε η νομοθεσία* για τις διεθνείς συναλλαγές δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιος "δίκαιη". Είναι δυνατόν να βρεις νόμιμους τρόπους να γλιτώσεις τη φορολογία.

Μας νοιάζει;! Μας νοιάζει αν είναι νόμιμα ή παράνομα; Μας νοιάζει θα μου πεις. Αλλά ούτε να το κρίνουμε μπορούμε, ούτε θα ήταν και σωστό. Είναι χουλιγκανισμός να βγούμε στους δρόμους να κράξουμε/δείρουμε όλους αυτούς που είναι στη λίστα. Για μένα η δημοσίευση της λίστας δεν προσφέρει τίποτα και δεν τη διάβασα κιόλας. Δε με απασχολεί, δε μπορώ να κάνω κάτι.

Απασχολεί όμως τους από πάνω: Βρέθηκαν τόσοι με τόσα λεφτά. ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟΥΣ. Παράνομο; Όσο παράνομο είναι που υπερφορολογείτε όλους τους έλληνες, όσο παράνομο είναι που κόβετε μισθούς και συντάξεις, που βάζετε χαράτσια για τα ακίνητα (τα οποία σημειωτέον κάποιοι μεγαλοϊδιοκτήτες τα γλίτωσαν, λέει μια έρευνα) κοκ. Τη χάσατε τη λίστα; Δεν πειράζει, τη βρήκε ο Βαξεβάνης και σας την έστειλε. Είναι σωστή; Είναι εκκμεταλεύσιμη; Ψαξ'τε το. Πλέον δεν έχετε δικαιολογίες.

Για το μπελά που σας βάζει ο Βαξεβάνης, παρ'τε την εκδίκηση σας και κλείστε τον φυλακή (σ.σ. έχει κάνει το γύρο του κόσμου η είδηση). Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, αφέθηκε ελεύθερος.

*Ο αγαπητός σε όλους Ε. Βενιζέλος είχε συναντήσεις με τους εφοπλιστές για να τους "πείσει" να βοηθήσουν κοκ (και ακόμα γίνονται κάτι τέτοια). Η μεγάλη διαφορά είναι ότι με τους μισθωτούς δε συναντήθηκε ποτέ, ούτε τους ρώτησε. Απλά έβαζε φόρους. Αλλά το ωραίο -εξ'ου κι ο αστερίσκος- είναι ότι με ανακοίνωση τους οι έλληνες εφοπλιστές έκαναν πρόταση νόμου (!!!) διατυπωμένη στα ελληνικά και στα αγγλικά για το θέμα. Το αφήνω ως υποσημμείωση, γιατί δε μπορώ να βρω το λινκ της ανακοίνωσης. Βέβαια το θέμα είναι τυπικό, γιατί ξέρουμε πως λειτουργεί το σύστημα έτσι κι αλλιώς, αλλά το απροκάλυπτο της υπόθεσης έχει τη σημασία του.

Γέροντες και νέοντες

Ένα ωραίο πρωί (σήμερα ντε) ξύπνησα να πάω στη δουλειά μου και διαβάζοντας τα νέα της ημέρας (ή της νύχτας), ξεχώρισε το μάτι μου την ιστορία με το γέροντα Παστίτσιο.

Και καλά, κάποιος που βλασφημεί τα θεία (ή εν πάσει περιπτώσει έναν ιερομόναχο που κάποιοι θεωρούν σχεδόν άγιο - εντελώς άγιο, δεν ξέρω) αντιμετωπίζει τη "μήνιν" των ευσεβών και φανατικών χριστιανών. Καλά ως εδώ λοιπόν, θέλουν να κλείσουν τη σελίδα του, μαζεύονται reports (χιλιάδες, λέει η αστυνομία), κλείνουν τη σελίδα.

Λογοκρισία θα πεις, βλάσφημο περιεχόμενο που έπρεπε να εξαφανιστεί θα πει ο άλλος, κάπου θα τσακωθείτε, κάπου θα τα βρείτε. Ας βάλουμε ένα κομματάκι πριν συνεχίσουμε, κατά παράδοση (τιμούμε τας παραδόσεις εδώ στο ιστολόγιο του Τηγμένο Ωρολογίου)

Με την ευκαιρία, να πω ότι κανείς δε σε αναγκάζει να μπεις στο facebook. Ούτε είναι η μοναδική προσβλητική μαλακία που θα αντιμετωπίσεις εκεί μέσα. Δεύτερον, ακόμα "πιο κανείς" δε σε αναγκάζει να μπεις στη σελίδα του Παστίτσιου ή του Μουσακά.  Τέλος πάντων, υπάρχουν μερικοί μουτζαχεντίν που τους ενοχλούν τα πάντα, ακόμη κι αυτά που δεν τους αφορούν άμεσα. Φαντάζομαι πως μαθαίνουν αραβικά και μπαίνουν στα κρυφά fora των μουσουλμάνων για να δουν τι γράφουν εκεί για το Χριστό και πως βλασφημούν. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της θρησκείας, το μίσος (χμ. μάλλον κάτι μπέρδεψα. Εγώ?)

Παρεμπιπτόντως να πω ότι δε μου αρέσει όταν κάποιος προκαλεί με σκοπό τη δημοσιότητα, όταν προσβάλλει, όταν κάνει τζάμπα μαγκιές (και συνήθως μετά τρέχει) και πολλά ακόμα. Αλλά εξίσου δε μου αρέσει και κάποιος που πάει γυρεύοντας και ψάχνει για να ...προσβληθεί.


Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δε μπορεί να "προσβληθεί". Όλοι έχουμε τα ευαίσθητα σημεία μας. Εγώ ας πούμε νιώθω να προσβάλλομαι όταν μαθαίνω ότι κάποιοι τύποι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) πάνε και τα βάζουν -καταστρέφοντας τα λιγοστά υπάρχοντα τους- με φτωχούς ανθρώπους. Όταν κάποιους τους ονομάζουν "λαθραίους". Λαθραίοι άνθρωποι δηλαδή. Όταν τη Δευτέρα είμαστε πολιτισμένοι αλλά την Πέμπτη χωρίζουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες ανάλογα με την καταγωγή τους. Ε δεν πηγαίνω γυρεύοντας να ψάχνω όλους αυτούς τους τύπους που τα πιστεύουν αυτά, να δω τι γράφουν και μετά να ...προσβληθώ. Προστατεύω τον εαυτό μου. Χριστιανοί κάν'τε το ίδιο, αν θέλετε τη συμβουλή μου. Σ' αυτή τη χώρα μάλλον δε σας ενοχλεί κανείς, δεν είναι USSR.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι που έκαναν τα παραπάνω, αυτοί που μέχρι πρότινος ήταν μάλλον παγανιστές, δωδεκαθεϊστές, αντίχριστοι κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, ξαφνικά κόπτονται για την ορθοδοξία. Αυτό από μόνο του βγάζει μάτι, ας το παρακάμψουμε.

...και όλη αυτή η ιστορία καταλήγει στο να μπουκάρει η αστυνομία στο σπίτι ενός τύπου που εντόπισε από τα ίχνη του στο διαδίκτυο (άρα έψαξε!!) και τον συνέλαβε!! Δηλαδή συνελήφθει κάποιος επειδή σατύριζε, εξύβριζε, βλασφημούσε, όπως θέλεις δες το. Δηλαδή από αύριο, όταν πετάς σταυροκάντηλα και χριστοπαναγίες στο δρόμο, να προσέξεις μη σε πάνε στο αυτόφωρο.

Ίσως χτύπησε κάποια ευαίσθητη χορδή μου το όλο θέμα, αλλά από το πρωί όλο αυτό σκέφτομαι. Πως μπορεί ξαφνικά να μπουκάρει η αστυνομία στο σπίτι σου (ούτε καν να σου κάνουν μήνυση ή να σε πάνε στα δικαστήρια, μέσα στο σπίτι!) και να τρέχεις!

Το ξέρω, κόλλησα...
Άντε και καλό μας ξημέρωμα.

Τα σχόλια, δικά σας (θα χαρώ να τα δω).

ΥΓ. Οι εικόνες είναι από εδώ. Ρίξτε μια ματιά στο site, αξίζει τον κόπο.

Εργασία ή χάος

Αναδημοσίευση από εδώ: http://eagainst.com/articles/ergasia-h-xaos/

Εργασία ή χάος 

Tο  κείμενο δημοσιεύεται στο 10^ο τεύχος του περιοδικού «Υπόγειο με Θέα» της Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Ενότητας ΑΣΟΕΕ. Αναζητείστε το στο κυλικείο της ΑΣΟΕΕ και σε κινηματικούς χώρους.

Ένας από τους χαρακτηρισμούς που μπορούμε να αποδώσουμε στην κοινωνία όπως αυτή έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα, είναι «κοινωνία της μισθωτής εργασίας». Στο πρώτο τέταρτο του 21^ουαιώνα, όμως, αυτός ο χαρακτηρισμός τίθεται πια προς αμφισβήτηση, καθώς αυτός ο τύπος κοινωνίας αρχίζει να εκλείπει. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που αποτελεί στις μέρες μας είδος προς εξαφάνιση είναι η αφηρημένη εργασία, η εργασία αυτή καθ’ εαυτή: ποσοτικά προσδιορίσιμη, ανεξάρτητη από το πρόσωπο που την εξασκεί και ικανή για αγορά και πώληση στην «αγορά εργασίας». Με μια φράση δηλαδή, η εξαργυρώσιμη εργασία ή η εργασία-εμπόρευμα.

Όλοι μας ερχόμαστε σε επαφή και πραγματώνουμε την εργασία από μία συγκεκριμένη σκοπιά: ως μια κοινωνική σχέση που σε εισάγει στην παραγωγική διαδικασία. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε, όμως, στο σημείο αυτό, ότι οι εργασιακές-κοινωνικές αυτές σχέσεις τις περισσότερες φορές θυμίζουν κάτι από σχέσεις εξαρτημάτων της ίδιας υπερ-μηχανής, παρά ανθρώπινες σχέσεις. Ακόμη και στον απόγειο της, στα τέλη του 18^ου αιώνα, και παρά τις εξιδανικεύσεις της η κοινωνία της μισθωτής εργασίας δεν κατάφερε να εδραιώσει ποτέ την εργασία ως πηγή ολοκλήρωσης και «κοινωνικής συνοχής» για τους ανθρώπους.

Αυτή η αντίληψη περί εργασίας βέβαια, βρήκε νομιμοποίηση και κανονικοποιήθηκε μέσα από την εκπαίδευση. Όταν ένα αγαθό όπως η παιδεία βρέθηκε να κοστολογείται και να είναι πιστοποιούμενο, κατανοούμε πως η χρήση του αντίστοιχα γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένες αντικειμενικές και λειτουργικές απαιτήσεις του συστήματος. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Καλλιεργείται, έτσι, σιγά σιγά ένα είδος ιδεολογίας όσον αφορά τη μισθωτή εργασία, που επιτάσσει τον οποιονδήποτε να είναι κάτοχος μιας θέσης και να μην ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο της εργασίας που επιτελεί. Το ιδεολογικό μήνυμα δηλαδή όλων αυτών των χρόνων δεν ήταν άλλο από το «τι σημασία έχει η εργασία, το θέμα είναι να πέφτει ο μισθός στο τέλος κάθε μήνα! Δουλειά να ‘ναι κι ότι να ‘ναι!». Μέσα σε αυτή την κοινωνία λοιπόν ο καθένας μας δεν είχε παρά την ψευδαίσθηση της επιλογής της εργασίας του, εξειδικευόταν μάλιστα και με παραπάνω πτυχία, τόσο ώστε να επιτελεί το έργο του αρτιότερα, όσο και για να αυξήσει σταδιακά τις απολαβές του πιστεύοντας πάντα πως η εργασία του ήταν αυτή που θα του άνοιγε τις πύλες προς μία «καταναλωτική κοινωνία».

Μέσα όμως στο παραλήρημα αυτής της ιδεολογίας δε γίνεται καν λόγος για κοινωνική συνοχή. Ο κάθε εργαζόμενος δεν ήταν μέλος της κοινωνίας, αλλά μέλος της τάξης στην οποία ανήκε. Ο κοινωνικός ιστός μάλιστα δέχεται επιπλέον πλήγματα από τους κεφαλαιούχους, οι οποίοι σκαρφίζονται τις εξατομικευμένες συμβάσεις εργασίας, την κατάργηση της μονιμότητας, τη μαζική κατάργηση θέσεων που σαν αποτέλεσμα έχουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για όλους. Ο κάθε εργαζόμενος αισθάνεται αναλώσιμος μπροστά στην απειλή της ανεργίας που πλησιάζει κι έτσι βλέπουμε πια και το ιδεολογικό μήνυμα της εποχής –όσον αφορά πάντοτε τη μισθωτή εργασία- να αλλάζει. Πλέον δεν έχει σημασία πόσα παίρνεις, αρκεί να μην είσαι άνεργος.Η εργασία ανάγεται με αυτό τον τρόπο σε προνόμιο για λίγους, ενώ η ανεργία ισοδυναμεί με το απόλυτο χάος, αφού όποιος χάνει τη δουλειά του, χάνει τα πάντα! Σε αυτά τα «ιδεολογικά» πλαίσια λοιπόν θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για κάθε υποχώρηση, εξευτελισμό, υποταγή, ανταγωνισμό κι εν τέλει προδοσία, χάρη μιας θέσης εργασίας γιατί όπως λέγεται «δεν υπάρχουν πλέον δουλειές σήμερα» και ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Απίθανη αντιστροφή: δεν είναι ο εργαζόμενος που προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, αλλά η κοινωνία που προσφέρει σε όλους μας τη «δυνατότητα» της εργασίας. Είναι η ίδια κοινωνία που εκπλήσσεται και δυσανασχετεί όταν όσοι έχουν το προνόμιο μιας δουλειάς υψώνουν απαιτήσεις – οι αχάριστοι! – ή φτάνουν στο σημείο να απορρίπτουν πλήρως τις εργασιακές τους συνθήκες, οι οποίες εντατικοποιούνται διαρκώς, ενώ οι μισθοί συμπιέζονται.

Η πολυπόθητη κοινωνία των ίσων ευκαιριών, μέσα στην οποία καθένας θα εύρισκε τη θέση του και θα μπορούσε να θέσει στόχους, να είναι χρήσιμος και να «χαίρει ασφαλείας» -η κοινωνία της μισθωτής εργασίας- ήταν πάντα ένα άπιαστο όνειρο που πλέον είναι νεκρό. Είναι σαφές όμως πως πρέπει όλοι να συνεχίσουν να επιθυμούν διακαώς αυτό που οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διαθέσουν παρά μόνο σε λίγους, ώστε ο ανταγωνισμός όλων εναντίον όλων στο χώρο της αγοράς εργασίας να ναρκοθετεί διαρκώς τις όποιες απαιτήσεις εκείνων των λίγων «προνομιούχων» που έχουν την τιμή να βρίσκονται στην υπηρεσία της επιχείρησης.

Τι χρειάζεται όμως να γίνει τώρα; Ένας συνδυασμός αλλαγής νοοτροπιών και πολιτικής μεθόδευσης. Το ένα θα ήταν αδύναμο χωρίς το άλλο, καθώς είναι τόσο θέμα πολιτισμού, όσο και θέμα πολιτικής. Χρειάζεται να αλλάξουν οι νοοτροπίες ώστε να δοθεί η δυνατότητα στην οικονομία και την κοινωνία να αλλάξουν. Αλλά και για να αλλάξουν οι νοοτροπίες, απαιτείται μια σταδιακή πολιτική μεθόδευση η οποία θα εκφραστεί μέσα από τις διάφορες συλλογικότητες οι οποίες θα αναδεικνύουν την ανάγκη να απορρίψουμε την οικονομίστικη λογική (σύγκρισης κόστους-οφέλους) που μας θέλει να παραμένουμε εξαρτήματα της υπερ-μηχανής επ’ αόριστον και την ανάγκη να αγωνιστούμε συλλογικά για μία καλύτερη ζωή ελευθερίας και αλληλεγγύης.

¹ Misères du présent, richesses du possible / Πληγές του παρόντος, δυνάμει πλούτος – André Gorz , μεταφραση Μάνος Κορνελάκης

Γωγώ, Αντωνία

Ευρώ ή Αντίχριστος

Αυτό ήταν το δίλημμα των εκλογών.

Το τι βγήκε τελικά, νομίζω πως ο καθένας το έχει εκλάβει διαφορετικά. Δε θέλω να εκφράσω τη δική μου γνώμη, το κομμάτι ακολουθεί συμπτωματικά:




Τελικά έχουμε καταπληκτικές εξελίξεις: Αντί για Βενιζέλο - Σαμαρά, που μας οδήγησαν ως εδώ, με τα μνημόνια, τις μειώσεις στα πάντα (τα συμπαθή τετράποδα ας με συγχωρήσουν), που άφησαν τα παιδιά χωρίς βιβλία, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τους νέους χωρίς δουλειά, τους γέρους χωρίς σύνταξη και αξιοπρέπεια (συχνά οδηγώντας τους στην αυτοκτονία)...

...Αντί λοιπόν για Βενιζέλο - Σαμαρά, πλέον έχουμε (ταντάν!!!) Σαμαρά - Βενιζέλο!

Μπράβο ελληνικέ λαέ!!

Έδωσες 12% στο πλέον ξοφλημένο κόμμα. Που σε λίγο θα αλλάξει και όνομα, θα ονομάζεται Μπένι και θα έχει για σύμβολο τη μούρη (για να μην πω τίποτ' άλλο!) του Βενιζέλου!

Μπράβο όμως πάνω απ' όλα που έδωσες 30% στον άνθρωπο κωλοτούμπα. Στον άνθρωπο "δεν έχω την ίδια θέση αν περάσει πάνω από τρίμηνο, γιατί σκουριάζω". Στον άνθρωπο με την πιτσαρία που έσκισε. Στον άνθρωπο αρχιτέκτονα του αντι-μνημονιακού αγώνα (θυσίασε τη Θοδώρα για χάρη του) που μετά έγινε ο κύριος εκφραστής του ...μνημονιακού αγώνα!! Έδιωξε κόσμο, ξαναπήρε κόσμο (έλα Ντόρα στον τόπο σου) με τους οποίους βριζόταν (η Ντόρα έλεγε ότι η ΝΔούλα είναι αδιόρθωτη). Στον άνθρωπο "αν δεν πάρω αυτοδυναμία στις εκλογές της 6 Μαϊου, θα ξαναζητήσω εκλογές" και μετά από δύο μέρες "Ο Σύριζα οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές". Αυτό τον άνθρωπο επέλεξε το ένα τρίτο -αυτών που αποφάσισαν να ψηφίσουν, για πρωθυπουργό. Μπράβο.

Και φτάσαμε στις προχτεσινές εκλογές με διακύβευμα: Ευρώ ή Αντίχριστος.

Με αποτέλεσμα όλοι οι δήθεν έτοιμοι να αντιδράσουν και να "τιμωρήσουν" (αγανακτισμένοι) Έλληνες να συσπειρωθούν γύρω από αυτούς που πρόσφεραν την προοπτική κυβέρνησης: Με ποσοστά που δεν είδαν ούτε στον ύπνο τους στις προηγούμενες εκλογές. Οι μόνοι που δεν έχασαν ήταν αυτοί που θα έμπαιναν σε κυβέρνηση ό,τι και να γινόταν (ο καλός ιδεολογικός μύλος όλα τα αλέθει) και η Χρυσή Αυγή. Τουτέστιν, ο αντιμνημονιακός αγώνας όσο εκφραζόταν από το Σύριζα οκ, αλλιώς τον πήρε και τον σήκωσε.

Το ένα τρίτο από τους ψαβμένους επαναστάτες δεξιούς του Καμμένου γύρισαν στο μαντρί της ΝΔ.
Οι μισοί του ΚΚΕ πήγαν στο σύριζα μπας και βγει κυβέρνηση.
Οι της Ντόρας πήγαν στη ΝΔούλα (που πριν έβριζαν, ε καλά τώρα, όποιος αγαπάει παιδεύει)
Οι υπόλοιποι των εξωκοινωβουλευτικών (Τζήμεροι, Μάνοι, Καρατζαφέρηδες) αφομοιώθηκαν κι αυτοί από τη ΝΔούλα. Βάλε και τον Πανίκα στην εξίσωση, η ΝΔούλα καλύπτει από το κέντρο μέχρι την άκρα δεξιά.

Οκ. Ο Σύριζα γιατί να πάρει 27%; Γιατί δε λες τίποτα για το Σύριζα;
Να πω. Πρώτον έχω βαρεθεί να ακούω από όλους ότι ο σύριζα είναι ο αντίχριστος (επειδή ξαναχρησιμοποίησα τη φράση, διορθώνω: ο προφήτης που θα φέρει τον αντίχριστο). Νομίζω πως αρκεί να ανοίξετε οποιοδήποτε κανάλι (ε καλά, το mega προσφέρεται πάντως) για να ακούσετε τα στραβά του Σύριζα. Παλαιό-πασόκ και τα λαμόγια του, οπορτουνιστές, εκτόνωση που θα οδηγήσει σε χειρότερες μέρες, ανεύθυνοι που θα οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ, κλπ κλπ κλπ. Πάντως το 27% το πήρε (κατά τη γνώμη μου) καθαρά από την "πόλωση" και το να βγει κυβέρνηση ο ένας ή ο άλλος.

Να συμπληρώσω μόνο κάτι: Αυτοί δεν κυβέρνησαν. Στην προηγούμενη βουλή είχαν ελάχιστη δύναμη. Μαζί τα έφαγαν; Μπορεί. Πάντως αποδεδειγμένα σαν τους άλλους (πασοκ-νδ) που είναι στην εξουσία 40 χρόνια, δεν είναι. Όπως και κανένα άλλο κόμμα που δεν κυβέρνησε.

Εφόσον έχεις επιλέξει πολίτευμα την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, διαλέγεις. Όταν κάποιος σε απογοητεύσει, δεν τον ξαναψηφίζεις. Συμφωνώ-διαφωνώ με το σύστημα, εγώ αυτός καταλαβαίνω ότι είναι ο τρόπος που πρέπει να δουλεύει.

Ένα έχω να πω και μ' αυτό θα κλείσω. Ο Σαμαράς μας πιπίλισε το μυαλό με την "επαναδιαπραγμάτευση". Στις μετεκλογικές του δηλώσεις δεν έκανε καμία αναφορά σε κάτι τέτοιο. Δηλαδή, φίλτατοι, με καθυστέρηση μίας εκλογικής αναμέτρησης (ενός μήνα δηλαδή), αποφασίσατε συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Τα νέα μέτρα θα έρθουν σε ένα μήνα, η κυβέρνηση θα πει "με ψηφίσατε για να τα εφαρμόσω και να μη βγούμε από το ευρώ" (σ.σ. και έρθει ο αντίχριστος) ο κόσμος θα διαμαρτύρεται, η ΔΗΜ.ΑΡ. θα φωνάζει (αν έχει μπει στην κυβέρνηση, το'χω πραγματικά απορία τι θα κάνει μετά από ένα μήνα) κοκ.

Τι καταφέραμε; Με μειωμένη πλειοψηφία, νομιμοποιήσαμε την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Στην καλύτερη περίπτωση, χάσαμε 1 χρόνο (θα φανεί, πάντως λίγος δεν είναι).

Στη χειρότερη, θα μπούμε κάτω από το λαιμό στα χρέη.

Σε κάθε περίπτωση...

Με τις υγείες μας!

Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει

Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να κάνω πολιτική προπαγάνδα, ούτε είναι της παρούσης -το απαγορεύει και ο νόμος!! Κοντός ψαλμός αλληλούια, θα φανεί αν θα συνεχίσουμε όπως πορευόμασταν ως τώρα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αλλαγή (που δίνει την ελπίδα, αλλά δεν εξασφαλίζει τίποτα) ή θα συνεχίσουμε ακυβέρνητοι (αυτό το τρίτο δεν το νομίζω πως θα συμβεί).

 Όποιος θέλει να διαβάσει σχετικά κείμενα, μπορεί να ρίξει μια ματιά στην ετικέτα politics. Τα τέσσερα πρώτα είναι σχετικά, καθώς αναφέρονται σε αυτές τις εκλογές (τα άλλα δύο είναι για τις πουτάνες και για την αυτοκτονία στο σύνταγμα). Επί της ουσίας, δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο από αυτά που είπα μετά τις προηγούμενες εκλογές.

Νομίζω αυτός είναι κι ο τρόπος να κρίνεις τις αποφάσεις σου. Τι έκανες στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις, τι πιστεύεις ότι θα σκέφτεται για σένα ο μελλοντικός σου εαυτός γι' αυτό που αποφάσισες.

Κομματάκι μπορώ να βάλω όποιο θέλω, ο νόμος δεν απαγορεύει τίποτα :P



(μεταλιά είναι, προειδοποιώ)

Ένα πράγμα μόνο θέλω να τονίσω, κι αυτό έχει να κάνει με τις εκλογές για το μίσος και τα μαχαίρια. Όσοι νομίζουν πως αυτά τα πράγματα είναι μακριά, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία του Χίτλερ και τη μεσοπολεμική Γερμανία. Δεν πάω να κάνω καμία βαρύγδουπη ανάλυση, άλλωστε αφήνω ένα δωράκι στο τέλος.

Αυτό που έχω να πω μόνο είναι ότι το σύστημα, όταν ζορίζεται, προσπαθεί να στρέψει τον έναν απέναντι στον άλλο. Ξεκίνησε από τους δημόσιους υπαλλήλους, συνεχίστηκε με διάφορους άλλους κλάδους (ταξί, ναυτεργάτες, πόρνες, τέλος πάντων δεν έχει νόημα) και είχε πάντα ένα συγκεκριμένο σκεπτικό: Υπάρχει πρόβλημα, μια κοινωνική ομάδα σχετίζεται με αυτό, άρα αυτή η κοινωνική ομάδα πρέπει να στοχοποιηθεί.

Τη σήμερον ημέρα ανακαλύψαμε (ψέμα, χρόνια τα λένε μερικοί) ότι το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι οι μετανάστες. Δεν είναι; Όλα καλά με τους μετανάστες; Προφανώς και όχι. Και γι' αυτούς και για εμάς. Όποιος ισχυρίζεται ότι με την παρούσα κατάσταση, Έλληνες και ξένοι ζουν αρμονικά και ευτυχισμένοι στην ελλάδα, μάλλον ζει σε άλλη χώρα.

Το θέμα ποιο είναι; Για να περιφρουρήσεις τη μίζερη ζωή σου, τα βάζεις με αυτόν που (ακόμα πιο μίζερος) προσπαθεί να ζήσει κι αυτός; Το μεταναστευτικό είναι ένα τεράστιο θέμα: Όποιος ενδιαφέρεται να δει μια πολύ ενδιαφέρουσα και (πάρα πολύ!!) αναλυτική γνώμη, μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ. Το ξέρω ότι το κείμενο είναι γίγας, κι εμένα που με ενδιέφερε μου πήρε σχεδόν ένα πρωί να το διαβάσω (οκ, είχα και άλλες δουλειές παράλληλα), αξίζει όμως. Είναι μια διαφορετική οπτική από αυτή που κυριαρχεί. Άλλωστε έτοιμες λύσεις κονσέρβας σε πολυσύνθετα προβλήματα δεν υπάρχουν. Αν δεν έχεις την υπομονή να αναλύσεις ένα πρόβλημα, μην περιμένεις ποτέ να είσαι σε θέση να το λύσεις - ή έστω να διαμορφώσεις προσωπική άποψη για τη λύση.

Γι' αυτό, ως κατακλείδα, λέω το εξής: Προσπάθησε να φτιάξεις τη ζωή σου, και τη δική σου και των άλλων, απέναντι σε αυτούς που σε καταπιέζουν. Και όχι απέναντι σε αυτούς που καταπιέζονται περισσότερο από εσένα.

Δωράκι για το τέλος, ένα εμπνευσμένο απόσπασμα εκπομπής του Μάνου Χατζηδάκι που μιλάει για το τέρας. Αφιερώστε πέντε λεπτά να το ακούσετε. Από το παρελθόν, για το μέλλον...




Από αυτό άλλωστε πήρα και τον τίτλο μου.

ΥΓ. Για όσους σκέπτονται να ρίξουν κόμμα σχετικά άγνωστο ή γνωστό πχ μέσω ΜΜΕ (βλ. Τζήμερα, Τζήμερααα) ας το ψάξουν πρώτα. Καθένας έχει τη γνώμη του, αλλά καλό είναι να δείξουμε λίγη προσοχή στη σχισμή (ξέρεις τι ψηφίζεις; αν ναι, οκ...) και να μην έχουμε "κομμένα χέρια" αύριο μεθαύριο.

Free?

Σήμερα διάβασα το εξής καταπληκτικό:

Ιστορικέ του μέλλοντος, σημείωσε ότι το #2012 οι συζητήσεις για τα αθλητικά είναι πολιτισμένες, ενώ για τα πολιτικά οπαδικές.

Αυτά βγαίνουν από την πλάκα που προκάλεσε ο Ολυμπιακός κατακτώντας χτες την Ευρωλίγκα στέλνοντας πολύ κόσμο (κι εμένα μαζί) αδιάβαστους και κάνοντας σχεδόν όλους τους Έλληνες που ασχολούνται με τον αθλητισμό, χαρούμενους.

Προφανώς ούτε τα προβλήματα της χώρας λύσαμε, ούτε είναι "πρότυπο" ο Ολυμπιακός επειδή από απόλυτο αουτσάιντερ (από την αρχή της χρονιάς, όχι μόνο του φάιναλ φορ, με το ζόρι πέρασε τους 16 καλύτερους) κέρδισε την ομάδα επιπέδου σχεδόν NBA, την ΤΣΣΚΑ - ψαξ'τε και βρείτε γιατί θεωρώ ότι αυτή η ομάδα κανονικά δεν παιζόταν, δε θα κάνουμε μπασκετική ανάλυση εδώ ούτε θα γίνουμε ξαφνικά αθλητικό site!!!

Παρεμπιπόντως, να βάλουμε και κανένα τραγουδάκι...
(Alice Cooper - Freedom)



1. Δεν είχα αυτό στο μυαλό μου όταν έγραφα τον τίτλο, αλλά στην πορεία το βρήκα κατάλληλο. 80's ποζεριά να πλαισιώνει μπασκετικό κατόρθωμα. Καμία σχέση με τις λίστες που ήταν σαφώς λίγο πιο σοβαρές!!
2. Κορίτσια θαυμάστε το Ράμπο να παίζει κιθάρα δίπλα στον Alice Cooper (και πιστέψτε με, είναι και πολύ ταλαντούχος, για το είδος του τουλάχιστον! :P)
3. Το βίντεοκλιπ είναι απίστευτο καραγκιοζιλίκι...

Συνεχίζουμε!

Ο Ολυμπιακός (και ο όποιος Ολυμπιακός, η εθνική ομάδα παλιότερα κοκ) δε δηλώνει τίποτα ούτε για το έθνος, ούτε για τη νέα γενιά, ούτε για τίποτα (άλλωστε ο αρχιτέκτονας ήταν σέρβος, και μάλιστα 70άρης...). Και όλες αυτές τις μαλακίες που λένε "πολιτικοί παραδειγματιστείτε από τον Ολυμπιακό και κάντε κυβέρνηση" τις ακούω και βγάζω σπυράκια.

Δώδεκα συνεπέστατοι επαγγελματίες, που δεν τους ψηφίζει κανείς, απλά είναι αρεστοί στον κόσμο ΤΟΥΣ και ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ, έκαναν μια υπέρβαση και μπράβο τους: Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να υπερέβαλαν εαυτούς, να μην τα παρατούσαν ποτέ (εδώ το επίπεδο είναι συμβολικό, αλλά πολύς κόσμος το νιώθει) και να κατάφερναν να ανταποκριθούν δίνοντας ό,τι έχουν και δεν έχουν. Και προφανώς πολλοί αθλητές, οι συγκεκριμένοι σίγουρα, είναι παραπάνω από επαγγελματίες ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, έχουν και βγάζουν συναίσθημα, δε ζουν μόνο από τη δουλειά τους αλλά ζουν και τη δουλειά τους κοκ. Και ίσως εκτός από αθλητική ομάδα, να είναι και μια λαμπρή "παρέα", ένα μικρό δείγμα αυτού που κάποτε είχα ακούσει ότι "οι παρέες επηρεάζουν την ιστορία" και δεν ξέρω ακόμα αν αξίζει να το πιστέψω ή όχι.

...και ερχόμαστε τώρα στην πολιτική: Έχουν βρεθεί οι ίδιοι άνθρωποι με 10 διαφορετικούς συνδυασμούς για να πουν τα ίδια. Θα σας πω εγώ, που δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, ποια νομίζω είναι η θέση του κάθε κόμματος με μισή πρόταση για το καθένα:
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Θέλουμε κυβέρνηση ισχυρή, που να μπορούμε να επηρεάσουμε όσο χρειάζεται, για να υπηρετήσουμε αυτά στα οποία έχουμε ταχθεί.
Σύριζα: Θέλω κυβέρνηση μόνο αν μπορώ να την ελέγχω και να κάνω αυτό που θέλω.
ΔηΜαρ: Θέλω κυβέρνηση, αρκεί να μη γίνω τελείως ρεζίλι και καταστραφώ σε 3 μήνες.
ΚΚΕ: Ο-ΧΙ!
Αν Έλληνες: Έξω από το μνημόνιο. Ουγκ
Χρυσή Αυγή: Ουγκ (σκέτο).

Και μέσα σε όλο αυτό, βλέπουμε όλο το σύστημα της υποκρισίας να βασιλεύει.
Γερμανοί που θα μας διώξουν από το ευρώ, γιατί είμαστε κακά παιδιά, λοιποί ευρωπαίοι να φοβούνται το ντόμινο, κανάλια να κάνουν το τόσο τόοοοοσο (σαν την κουτσομπόλα και το βιάγκρα)

Τρόμος, ακυβερνησία...

...και λαϊκή εντολή!

Ο Σαμαράς είπε ότι οι πολίτες είπαν "συνεργαστείτε". Πρώτον, δεν το ξέρεις. Απλά δεν ψήφισαν εσένα με αυτοδυναμία που ήθελες (...αλλιώς δεν είπες "θα ξαναπάμε σε εκλογές;" Α γιατί τώρα δε σου αρέσουν οι εκλογές...). Αλλά και έτσι να είπαν, δεν είπαν "συνεργαστείτε όλοι με όλους και όπως να'ναι". Για να ψηφίσει ο κόσμος πρωτοφανώς τόσα κόμματα και με αξιόλογη δύναμη το καθένα (και πόσα ήταν στο όριο να μπουν στη βουλή...) σημαίνει ότι βλέπει διαφορετικές προτάσεις και δε συσπειρώνεται. Και καλά κάνει.

Εν τέλει ποιος αποφασίζει για το μέλλον της χώρας; Κάποτε κατηγορούσαν το ΚΚΕ επειδή αρνείται κάθε συνεργασία. Τώρα επειδή πια δεν πουλάει, κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ που είχε αφήσει προεκλογικά παράθυρο ("με τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου"). Μα γαμώ το κέρατο μου, είπε πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ, πίστεψε - και ήθελε ποτέ - ο οποιοσδήποτε το ψήφιζε, να συνεργαστεί με τα κόμματα που κυβερνούσαν ως τώρα; Δηλαδή όποιος δε συνεργάζεται επειδή θέλει να φανεί συνεπής προς αυτούς που ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ και όχι προς αυτούς που ΔΕΝ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ, είναι ανάλγητος;

Κοιτάζει το καλό του κόμματος του; Προφανώς. Όλοι το κάνουν άλλωστε (...ναι ναι ξέρω, μετά το εθνικό συμφέρον). Κοιτάζει και τα πρόσκαιρα οφέλη; Πιθανόν. Κοιτάζει και τα μακροπρόθεσμα οφέλη; Κι αυτό πιθανό.

Αλλά που να πάρει, αυτό το σάπιο αντιπροσωπευτικό σύστημα που έχουμε, τι έχει ως αρχή του; Να βρεις κάποιον να σε αντιπροσωπεύει, ή κάποιον που προκειμένου να συνεργαστεί "για να σώσει τη χώρα" να μη σε αντιπροσωπεύει; Οπότε η αντιπροσώπευση τι ρόλο βαράει ακριβώς;;

Θα μπορούσα να γράψω ένα άλλο τόσο σεντόνι από 'δω και κάτω γι'αυτά που μας εκβιάζουν (και ναι, πιστεύω μας στερούν την ελευθερία μας πολύ περισσότερο απ' ό,τι θα δικαιολογούσε και ο πλέον συντηρητικός - που ψήφισε χ.α. και καμμένο :P), για αυτά που πρέπει να είχαμε κάνει αλλά δεν κάναμε, για αυτά που μπορούμε να κάνουμε, αλλά φοβόμαστε να κάνουμε.

Κλείνω όμως με το εξής, γιατί όλα πιστεύω ότι είναι πανελλήνια συνομωσία:
Κάποιοι έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να πάρει το κύπελλο με καμία κυβέρνηση. Τελικά το πήρε. Με καμία κυβέρνηση.

Και το τραγούδι που ήθελα να βάλω εξ' αρχής, αλλά το άφησα για το τέλος:
(Free - Wishing Well)



Το κομμάτι αυτό κοσμεί στην τελευταία θέση (λαστ μπατ νοτ λιστ που λένε και στο χωριό μου...) τη λίστα με τη δική μου γνώμη για τα πιο όμορφα southern rock κομμάτια

You've always been a good friend of mine, but you're always saying farewell
and the only time, that you're satisfied 
is with your feet in the wishing ...well!


Εις το επανιδείν!

ΥΓ. Την ώρα που γράφω, έξω γίνεται της κακομοίρας!! Τι σου κάνει η ακυβερνησία...
...και ο Θεός εξεγείρεται!!

6/5

Θέλω να πω μερικά πράγματα γιατί θα σκάσω.

Δεν ξέρω αν μπορώ να τα ιεραρχήσω σωστά, θα τα πω όπως μου έρχονται.

1. Χειραγωγούμαστε ως λαός, ως ένα σημείο όμως: Μνημονιακά κόμματα: 33-38% (συνυπολογίζω Ντόρα, Μάνο, δεν ξέρω τι λένε οι Οικολόγοι, ούτε πως έχει ξυπνήσει σήμερα ο Καρατζαφέρης). Πάντως είναι σίγουρα 1/3. Τα 2/3 με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έδειξαν ότι δε φοβούνται την τρομοκρατία των πάντων περί μνημονίου ή χάους. 


2. Η Χρυσή Αυγή βγάζει 21 βουλευτές. Η Χρυσή Αυγή. ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ. Είσαι πατριώτης, είσαι δεξιός, είσαι ως ένα βαθμό ρατσιστής, είσαι πολλά, μαλάκα έλληνα. ΑΛΛΑ ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ; Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 7-8% επί του συνόλου των ελλήνων που βλέπουν σβάστιγκες και ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΟΥΝ!?! Εσείς που το ψηφίσατε, ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΤΕ;


3. Παυλόπουλε είσαι θεός. Είδες πριν από τους άλλους (αυτοί που σε έβαλαν, δηλαδή...) ακριβώς πόσο σου χρειάζεται και έφτιαξες αυτό τον αδιανόητο εκλογικό νόμο, που αντικατέστησε έναν εξίσου αδιανόητο (Σκανδαλίδη, αν θυμάμαι καλά) που όμως αν ίσχυε ακόμα θα άφηνε άλλα περιθώρια! Την ώρα αυτή, 3.11 τη νύχτα, ξημερώματα 7/5, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (τα μοναδικά μνημονιακά κόμματα της βουλής) βγάζουν 151 βουλευτές. Κατά πάσα πιθανότητα ως το πρωί θα πέσει κάτω από 150 γιατί τα αποτελέσματα της Αθήνας που κυρίως εκκρεμούν είναι αντινεοδημοκρατικά. Πάντως χωρίς ΝΔ κυβέρνηση δε βγαίνει. Κατάλαβες επιτέλους, ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ, ότι οι εκλογικοί νόμοι της αυξημένης πραξικοπηματικής αναλογικής οδηγούν κι αυτοί σε ακυβερνησία;

Τι ξημερώνει αύριο; Δεν ξέρω. Ο λαός μας δείχνει επιτέλους διάθεση να αντιδράσει. Επιτέλους απεγκλωβιστήκαμε ως ένα βαθμό από την τρομοκρατία των εγχώριων και ξένων κατοχικών δυνάμεων. Αλλά παραμένουμε εγκλωβισμένοι τριών πραγμάτων που εκθρέψαμε με την ανοχή και τη βλακεία μας: Εκλογικός νόμος, 30+ ΝΔ-Πασόκ (τι περιμένεις ρε φίλε που τους ψήφισες, πες μου), Χρυσή Αυγή. Όσο για σένα, μορφωμένε πατριδοαρχαιόκαυλε ούγκανε, μάθε πως είναι το "σηκωθείτε" στα αρχαία αλλιώς πες το στη γλώσσα σου. Αντί για εγέρθουετο πες ένα "ουγκ", πιο πολύ θα ταιριάζει.

Είμαι σε μια κατάσταση υπερέντασης και αγωνίας για το τι μας ξημερώνει (και δε θα ντραπώ να το πω, φόβου για τους Νεοναζί που μπορεί από τη χαρά τους να σαπίσουν στο ξύλο όποιον αδύναμο βρουν μπροστά τους - εκεί είναι το αντρίκιο και η μαγκιά, να τα βάζεις με τους ανυπεράσπιστους).

Αλλά κατάφερε κάποιος να μου βγάλει πολύ γέλιο (ίσως φταίει και η υπερένταση μου, οκ) και θα αφήσω δύο τελευταία σχόλια:

• Ο Μιχαλολιάκος, στο λόγο του δε μιλάει για καμία Βίκη!!! Μέσα στην αμορφωσιά του (?) ή εν πάσει περιπτώσει τη σύγχιση του, μετέφρασε όπως ήθελε το Veni Vidi Vici του Καίσαρα (που κανονικά σημαίνει "ήλθα είδα νίκησα" και πιστεύω ότι ο Ιούλιος Καίσαρας επίσης δεν αναφερόταν σε καμία Βίκη!)
• Και τέλος, για να μη χάνουμε το χιούμορ μας, δανείζομαι ένα εξώφυλλο από το site της ελληνοφρενείας

Δώστε ιδιαίτερη σημασία στο τι λένε τα δέντρα.

Aφήνω και το κομματάκι της ημέρας - QueensRyche - Revolution Calling: 

Και ταιριάζει και το Revenga (System of a Down) που είχα χρησιμοποιήσει κι εδώ: Οι κατοχικές κυβερνήσεις πυροβολούν. Που πολύ φοβάμαι πως εξελίσσονται αυτά τα θέματα...

ΥΓ. Και ναι αυτό είναι πραγματικό υστερόγραφο, γιατί η ώρα είναι 3.52. Η ΝΔ αυτή τη στιγμή έχει 109 έδρες και μαζί με τις 41 του ΠΑΣΟΚ φτάνουν τις 150 και όχι τις 151. Αν δεν αλλάξει κάτι - που φαντάζομαι θα αλλάξει, αλλά προς την ίδια κατεύθυνση, και η ΝΔ θα χάσει 1-2 έδρες ακόμα, επαληθεύεται η πρόβλεψη ότι ως το πρωί δε θα σχηματίζεται κυβέρνηση.

ΥΓ2 - κι αυτό καθυστερημένο: Υπάρχει μια ελάχιστη πιθανότητα να σώσουν τη μέρα τους οι Οικολόγοι ή το ΛΑΟΣ μπαίνοντας τελευταία στιγμή από το παράθυρο στη βουλή...Για να δούμε τι θα ξημερώσει αύριο το πρωί...

Πουτάνες??

Σοκ στην ελληνική κοινή γνώμη. Βρέθηκαν πουτάνες με aids.

Πόση υποκρισία; Πόση αθλιότητα;
Μέρες τώρα διαβάζω ότι αυξάνονται τα κρούσματα οροθετικών ιερόδουλων.

Κατ' αρχήν (...και εν προκειμένω όχι κατ' αρχάς) πιάνουμε το θέμα από τη σκοπιά που μας εξυπηρετεί: Δε μας νοιάζει αν οι κοπέλες αυτές πουλάνε το κορμί τους, βιάστηκαν (γιατί ενδέχεται έτσι να έγινε) ή μπλέχτηκαν  (ναρκωτικά) στο aids και έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Το πρόβλημα είναι ότι αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για την ελληνική κοινωνία. Για την υγεία (...τη βιολογική, φαντάζομαι) της ελληνικής κοινωνίας. Πριν λίγο καιρό (μήνες, το πολύ) ακούγαμε για το πρόβλημα των μεταναστών: Κίνδυνος που όλοι αυτοί οι παράνομοι μετανάστες (δηλαδή λαθρομετανάστες, δηλαδή ...λαθραίοι άνθρωποι) έφερναν στη χώρα μας με τις ασθένειες τους. Α, τελικά οι περισσότερες οροθετικές τελικά είναι ελληνίδες. Καλά δεν πειράζει, πάλι οι μετανάστριες πουτάνες φταίνε. Και δεν τα λέω εγώ ο κομπλεξικός. Υπουργός Υγείας τα έλεγε, μην τον κατονομάσω, θα βάλει και τα κλάματα, γιατί είναι γνωστός για την ευαισθησία του - και το υποκριτικό του ταλέντο.

Ο συλλογισμός συνεχίζει: Όλες αυτές οι μετανάστριες απειλούν την υγεία της ελληνικής οικογένειας. Όχι, οι έλληνες έγγαμοι και οικογενειάρχες είναι άμοιροι ευθυνών. Όχι που πηγαίνουν με πόρνες. Αλλά που δε χρησιμοποιούν προφυλάξεις. Τι φταίνε αυτοί? Οι πουτάνες!

Το κράτος επιτέλους (όχι, τυχαία έπεσε σε προεκλογική περίοδο) αποφάσισε να βάλει τάξη στο μπουρδέλο. Το ποιο είναι το μπουρδέλο, βέβαια, είναι άλλο θέμα. Και αποφάσισε ότι για μερικούς ανθρώπους δεν τίθεται θέμα προσωπικών δεδομένων, αφού έχουν aids. Άρα να μάθουμε αμέσως ποιοι είναι, με ντοκουμέντα και φωτογραφίες. Η μετριοπάθεια και πάλι επικράτησε: Αντί να λιθοβολήσουμε μερικές πουτάνες στις πλατείες, ασχολούμαστε με μια απλή καταπάτηση προσωπικών δεδομένων. Όχι, περήφανε έλληνα. Όταν εσύ θα θέλεις να κρατήσεις προσωπικά κάποια απαραίτητα δεδομένα σου, θα σε σεβαστούν. Τώρα που το σκέφτομαι, έπαψε και να είναι φυλετικό. Απλά εσύ μπορεί να τύχεις να μην είσαι πουτάνα. Τουλάχιστον με την κυριολεκτική έννοια του όρου.

Εγώ ξέρω δύο πράγματα. Όταν κάτι δε μπορείς, αλλά θέλεις να το ελέγξεις (και έχεις την ισχύ) το νομιμοποιείς. Όταν μπορείς, αλλά δε θέλεις να το ελέγξεις, το κυνηγάς εκ των υστέρων.
Όταν κάνεις δημόσιο σεξ, ενώ ξέρεις ότι είναι δημόσιο, ενώ ξέρεις τους κινδύνους, ενώ καταλαβαίνεις ότι αφού το κάνεις εσύ χωρίς προφυλάξεις σημαίνει ότι το κάνουν και πολλοί ακόμα, ΕΣΥ φταις. Όχι μια εγκλωβισμένη κοπέλα. Εσύ, ο -γαμώ την πουτάνα μου- ελεύθερος. Όχι η σκλαβωμένη.

Δεν κολλάει ακριβώς, γιατί το θέμα ανακινήθηκε από αλλού, πάντως η λύση είναι μία: Ψηφίζεις το ναζιστικό κόμμα στις εκλογές, να το ισχυροποιήσεις. Έτσι θα είσαι σίγουρος ότι, όχι, δε θα διώξεις τις μετανάστριες που απειλούν τη δημόσια υγεία. Θα τις σφάξεις στα σκοτεινά στενά, για να σώσεις τον κόσμο. Μαζί και τους άντρες μετανάστες, φταίνε κι αυτοί. Για τις ελάχιστες ένοχες ελληνίδες δεν ξέρω, ας αποφανθούν οι ειδικοί. Το σίγουρο συμπέρασμα είναι μόνο ένα: Οι αγνοί έλληνες δε φταίνε. Παρασύρθηκαν οι καημένοι.

Ποιος είναι το θύμα. Ποιος είναι ο θύτης. Και ποιος δεν παίρνει θέση;

Οι κατοχικές κυβερνήσεις πυροβολούν

Έχω πάθει ένα σχετικό σοκ.

Να πω την αλήθεια δεν ξέρω γιατί. Είναι η πρώτη φορά; Όχι.

Είναι η πρώτη αυτοκτονία αυτό τον καιρό; Σίγουρα όχι. Ούτε καν για τον ίδιο λόγο η πρώτη, οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία δύο χρόνια - να'ναι από τον καιρό; Δε νομίζω.

Είναι η πρώτη φορά που το κράτος δολοφονεί; Όχι. Υπήρχε ο Γρηγορόπουλος το 2008, υπήρχε η Marfin το 2010 (...ανά δύο χρόνια)

Αυτός ο άνθρωπος ήθελε να είναι συμβολικός; Μάλλον. Δεν το έκανε σπίτι του, δεν έπεσε από μία γέφυρα. Άφησε σημείωμα, πήγε στον τόπο του εγκλήματος. Οπότε τι έκανε ουσιαστικά; "Κατέδωσε" τον δολοφόνο του και μετά απλά συνέχισε το έργο του.

Από τι αυτοκτόνησε; Τώρα να κάνω τον ψυχο-ιατροδικαστή; Θα ήταν μαλακία μου. Αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι και τα οικονομικά προβλήματα είναι το δεύτερο. Το πρώτο ήταν η απελπισία. Ήταν ανίατη η ασθένεια που έπασχε; Ίσως.

Αλλά δε νομίζω πως ήταν θέμα υγείας ή οικονομίας: Ήταν θέμα αξιοπρέπειας. Και δεν αυτοκτόνησε εν βρασμώ ψυχής για να πει κάποιος ότι ήταν κάτι που "συμβαίνει". Πήγε την προηγούμενη, πλήρωσε το νοίκι του, βρήκε όπλο, πήγε στην Πλατεία Συντάγματος.

Εμένα αυτή η εικόνα μου ήρθε στο μυαλό, το πρωί που άκουσα την είδηση στο ραδιόφωνο.

S.O.A.D. - Revenga

Επίσης, μου ήρθαν και κάποιες εικόνες ακόμα, αντιγράφω και μερικά αποσπάσματα:

"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσης μου"

"Επειδή έχω μια ηλικία που δε μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος να ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος"

"Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στο Μουσολίνι (πιάτσα πορέτο του Μιλάνου)"

Άντε να δούμε.

ΥΓ. Αυτό που με συγχίζει ακόμα περισσότερο, είναι οι αντιδράσεις (των σχετικών με την εξουσία) πολιτικών. Εγώ πιστεύω ότι ίσως, κατά βάθος, όντως θορυβούνται, μπορεί και να λυπούνται με μια αυτοκτονία. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής: Δε βρίσκω δουλειά, δεν έχω μέλλον, δε συγκινούνται. Με πιάνει απελπισία με κάθε σκέση για το μέλλον, δε συγκινούνται. Είμαι γέρος, άρρωστος, δε μπορώ να δουλέψω πια, μου κόβουν τη σύνταξη, τα φάρμακα, στερούν κάθε ιδέα αξιοπρέπειας από κάποιον που δεν του έχουν απομείνει και πολλά. Πάλι δε συγκινούνται.

Πρέπει το γαμημένο να πεθάνω για να συγκινηθούν;