Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Γερμανοκρατορία

Ακολουθεί αρκετά κομμένο ένα κείμενο του Στάθη (της Ελευθεροτυπίας) το οποίο διάβασα σήμερα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ολόκληρο μπορείτε να το βρείτε εδώ. Παρακάτω θα το παρουσιάσω περιληπτικά και με δικές μου επισημάνσεις, ώστε να είναι ακόμα πιο ευανάγνωστο και μετά όποιος θέλει να διαβάσει και τα υπόλοιπα και στο τέλος δύο δικά μου λόγια.

Ο Βίσμαρκ στο Λούνα Πάρκ
Δεν φταίει ο κ. Βορίδης ή ο κ. Αδώνιδας Γεωργιάδης. Ο Παπανδρέου φταίει για τον κ. Βορίδη. Και ο κ. Σαμαράς που συνεργάζεται μαζί τους. Ο κ. Βορίδης ένας «εθνικόφρων με τσεκούρι» υπήρξε, και ο κ. Γεωργιάδης έγινε διάσημος (και βουλευτής) διότι διάφοροι μαυροντυμένοι ανεγκέφαλοι (ήγουν μελανοχίτωνες) του έκαιγαν κάθε τρεις και λίγο το βιβλιοπωλείο. Είναι όμως ανατριχιαστική η ειρωνεία της Ιστορίας: σε μιαν κυβέρνηση που απολογείται κυρίως στους Γερμανούς, όπως η κυβέρνηση του κ. Γκόλντμαν Σακς Παπαδήμου, να συμμετέχουν σήμερα οι ιδεολογικοί επίγονοι εκείνων που συμμετείχαν επίσης στις Γερμανικές κατοχικές κυβερνήσεις τότε.

Η Γερμανία «επανεξοπλίζεται»...

Η Γερμανία έχει μπει πάλι στον «ευρωπαϊκό πειρασμό της». Από την εποχή που συνετέθη ως ενιαίο αστικό κράτος, επί Βίσμαρκ, είναι η τέταρτη φορά (αν συνυπολογίσουμε και τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-71) που η Γερμανία δείχνει να αντιλαμβάνεται την Ευρώπη ως ζωτικό χώρο των Οστρογότθων ανατολικώς και των Βησιγότθων δυτικώς. Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες - μπλιτς κριγκ, σαν να γίνεται κεραυνοβόλος πόλεμος.

Μέσα σε λίγα χρόνια η Γερμανία υπερφαλάγγισε το άτυπο Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο (ήδη δεσποτικό για την Ενωση) των τεσσάρων (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία με ολίγον από Αγγλία) και τώρα, μέσα σε λίγους μήνες, έσπασε τον Γαλλογερμανικό Αξονα και φέρεται πλέον ως μονοκράτορας της Ενωσης - οι ομοιότητες της συμπεριφοράς της με εκείνες του παρελθόντος της, είναι ανατριχιαστικές.

Αντιθέτως προς τον Γερμανικό λαό, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου βδελύσσεται το μιλιταριστικό, ρατσιστικό και και φασιστικό παρελθόν της χώρας, η Γερμανική ελίτ δείχνει να «ξεχνά», ακριβώς επειδή δεν ξέχασε!

Η ταπείνωση της Ελλάδας και η υπαγόρευση πολιτικής στην Ισπανία (όπου προχθές εξελέγη πρωθυπουργός η κυρία Μέρκελ, καθώς άλλωστε το Σύνταγμα Θαπατέρο πλέον προβλέπει), ή στην Ιρλανδία. Για τη διακυβέρνηση της οποίας νομοθετεί απ' ευθείας το ...Γερμανικό Κοινοβούλιο...

Και είμαστε ακόμα στην αρχή αυτού του κεραυνοβόλου πολέμου που δεν αποκλείει στο μέλλον, μάλιστα το εγγύς, να διεξαχθεί επίσης με «άλλα μέσα», τα όπλα.

Η πολιτική που ασκεί η Γερμανία είτε με την κυρία Μέρκελ είτε με άλλον Κάιζερ ή Φύρερ επικεφαλής, ήδη παράγει μίσος και ο εθνικισμός τρέφεται πλουσιοπάροχα από ληστρικές ταξικές πολιτικές που πλουτίζουν τους πλούσιους και εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους.

Η Γερμανία σκοτώνει τις χώρες γύρω της κι ύστερα αναλαμβάνει τη σωτηρία τους, αν υποταχθούν και μετατραπούν σε προτεκτοράτα.

Η κυβέρνηση της Γερμανίας και πέντε καραγκιόζηδες οργανέτα του νέου Ράιχ στην Ενωση, όπως ο κομίντιαν Μπαρόζο κι εκείνο το γκόλουμ ξωτικό ο Βαν Ρόμπαϊ μιλούν για την Ελλάδα και τους Ελληνες με εκείνον τον απαξιωτικό τρόπο που παραπέμπει σε Βογιάρους, Πασάδες, Βαρώνους και λοιπά περιττώματα της ιστορίας...

Αν οι (φονιάδες των λαών) Αμερικάνοι μάς μιλούσαν με τον τρόπο που μάς μιλούν επ' εσχάτοις οι οφειλέτες μας κι όχι πιστωτές μας Γερμανοί, θα καιγόταν στην Ελλάδα το πελεκούδι.

Πράγμα που δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να καεί εν τέλει το πελεκούδι και μάλιστα λείαν συντόμως κι όχι μόνον στην Ελλάδα...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 24.ΧΙ.2011


-------------------------------------------------------------------------------------

Ναι, ισχύει ότι οι δύο τελευταίες παράγραφοι είναι όλο το νόημα και μου έκαναν και τη μεγαλύτερη εντύπωση, γιατί με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα είναι μεγάλος και έκδηλος - αν και ανενεργός τον τελευταίο καιρό. Βέβαια κι αυτή η ιστορία είναι πονεμένη, γιατί σπανίως αυτό πέρασε στην πολιτική της χώρας - σε επίπεδο πολιτών μόνο μπορούμε να πούμε ότι κάτι γινόταν. Μπορεί όταν είπε ο Σημίτης ότι τους ευχαριστούμε να ένιωθαν πολλοί το ρεζιλίκι, αλλά αυτό δεν ξέρω κατά πόσο επηρέαζε την πολιτική της χώρας.

Το δεύτερο είναι η πεποίθηση μου κι εμένα εδώ και πολύ καιρό. Ένα καζάνι που βράζει δε γίνεται παρά να εκραγεί. Και αυτές οι εκρήξεις δεν είναι ποτέ ομαλές.

Τέλος, να σημειώσω ότι δεν ξέρω τίποτα για το παρελθόν του κ. Βορίδη και κατά πόσο όντως σχετίζεται με τις κατοχικές κυβερνήσεις. Κάποιος μπορεί εύκολα να μη δέχεται ότι είναι ιδεολογικός απόγονος κάποιου άλλου - άλλωστε η σύγχρονη ακροδεξιά δε μου δείχνει και πολύ πατριωτική. Μπορεί η κάποτε σημαία της να ήταν η ΠΑΤΡΙΔΑ, πλεόν όμως βλέπω δοσιλογικές τακτικές (ψηφίζει μνημόνιο, προτιμάει "το ΔΝΤ αντί τον Τούρκο" και "αν δεν είχαμε το μνημόνιο θα πτωχεύαμε, θα γινόμασταν Κούβα", "προκειμένου να μην έχω να πληρώσω μισθούς και συντάξεις, χάνω μέρος της εθνικής κυριαρχίας" κοκ). Δεν ξέρω τι έκανε η ακροδεξιά στο παρελθόν και πόσο πατριωτική ήταν, στην προκειμένη περίπτωση όμως έχω την ακράδαντη γνώμη ότι έχουν τόση σχέση με το "καλό της πατρίδας" όσο εγώ με τα κινέζικα μουσικά όργανα.

Πιο τέλος κι από το Τέλος: Τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά; Έστω, τι σκεφτόμαστε?!

Under and in!

Νομίζω ήρθε η ώρα να το ξανανοίξω αυτό το blog. Όταν γράφω κάτι πιο σοβαρό, προτιμώ να μένει εδώ ώστε ενδεχομένως να το διαβάσει και κάποιος άλλος που δεν ενδιαφέρεται ούτε για τα προσωπικά μου, ούτε για τις άλλες μπούρδες που γράφω κατά καιρούς.

Καλή μας αντάμωση!