Free?

Σήμερα διάβασα το εξής καταπληκτικό:

Ιστορικέ του μέλλοντος, σημείωσε ότι το #2012 οι συζητήσεις για τα αθλητικά είναι πολιτισμένες, ενώ για τα πολιτικά οπαδικές.

Αυτά βγαίνουν από την πλάκα που προκάλεσε ο Ολυμπιακός κατακτώντας χτες την Ευρωλίγκα στέλνοντας πολύ κόσμο (κι εμένα μαζί) αδιάβαστους και κάνοντας σχεδόν όλους τους Έλληνες που ασχολούνται με τον αθλητισμό, χαρούμενους.

Προφανώς ούτε τα προβλήματα της χώρας λύσαμε, ούτε είναι "πρότυπο" ο Ολυμπιακός επειδή από απόλυτο αουτσάιντερ (από την αρχή της χρονιάς, όχι μόνο του φάιναλ φορ, με το ζόρι πέρασε τους 16 καλύτερους) κέρδισε την ομάδα επιπέδου σχεδόν NBA, την ΤΣΣΚΑ - ψαξ'τε και βρείτε γιατί θεωρώ ότι αυτή η ομάδα κανονικά δεν παιζόταν, δε θα κάνουμε μπασκετική ανάλυση εδώ ούτε θα γίνουμε ξαφνικά αθλητικό site!!!

Παρεμπιπόντως, να βάλουμε και κανένα τραγουδάκι...
(Alice Cooper - Freedom)



1. Δεν είχα αυτό στο μυαλό μου όταν έγραφα τον τίτλο, αλλά στην πορεία το βρήκα κατάλληλο. 80's ποζεριά να πλαισιώνει μπασκετικό κατόρθωμα. Καμία σχέση με τις λίστες που ήταν σαφώς λίγο πιο σοβαρές!!
2. Κορίτσια θαυμάστε το Ράμπο να παίζει κιθάρα δίπλα στον Alice Cooper (και πιστέψτε με, είναι και πολύ ταλαντούχος, για το είδος του τουλάχιστον! :P)
3. Το βίντεοκλιπ είναι απίστευτο καραγκιοζιλίκι...

Συνεχίζουμε!

Ο Ολυμπιακός (και ο όποιος Ολυμπιακός, η εθνική ομάδα παλιότερα κοκ) δε δηλώνει τίποτα ούτε για το έθνος, ούτε για τη νέα γενιά, ούτε για τίποτα (άλλωστε ο αρχιτέκτονας ήταν σέρβος, και μάλιστα 70άρης...). Και όλες αυτές τις μαλακίες που λένε "πολιτικοί παραδειγματιστείτε από τον Ολυμπιακό και κάντε κυβέρνηση" τις ακούω και βγάζω σπυράκια.

Δώδεκα συνεπέστατοι επαγγελματίες, που δεν τους ψηφίζει κανείς, απλά είναι αρεστοί στον κόσμο ΤΟΥΣ και ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ, έκαναν μια υπέρβαση και μπράβο τους: Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να υπερέβαλαν εαυτούς, να μην τα παρατούσαν ποτέ (εδώ το επίπεδο είναι συμβολικό, αλλά πολύς κόσμος το νιώθει) και να κατάφερναν να ανταποκριθούν δίνοντας ό,τι έχουν και δεν έχουν. Και προφανώς πολλοί αθλητές, οι συγκεκριμένοι σίγουρα, είναι παραπάνω από επαγγελματίες ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, έχουν και βγάζουν συναίσθημα, δε ζουν μόνο από τη δουλειά τους αλλά ζουν και τη δουλειά τους κοκ. Και ίσως εκτός από αθλητική ομάδα, να είναι και μια λαμπρή "παρέα", ένα μικρό δείγμα αυτού που κάποτε είχα ακούσει ότι "οι παρέες επηρεάζουν την ιστορία" και δεν ξέρω ακόμα αν αξίζει να το πιστέψω ή όχι.

...και ερχόμαστε τώρα στην πολιτική: Έχουν βρεθεί οι ίδιοι άνθρωποι με 10 διαφορετικούς συνδυασμούς για να πουν τα ίδια. Θα σας πω εγώ, που δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, ποια νομίζω είναι η θέση του κάθε κόμματος με μισή πρόταση για το καθένα:
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Θέλουμε κυβέρνηση ισχυρή, που να μπορούμε να επηρεάσουμε όσο χρειάζεται, για να υπηρετήσουμε αυτά στα οποία έχουμε ταχθεί.
Σύριζα: Θέλω κυβέρνηση μόνο αν μπορώ να την ελέγχω και να κάνω αυτό που θέλω.
ΔηΜαρ: Θέλω κυβέρνηση, αρκεί να μη γίνω τελείως ρεζίλι και καταστραφώ σε 3 μήνες.
ΚΚΕ: Ο-ΧΙ!
Αν Έλληνες: Έξω από το μνημόνιο. Ουγκ
Χρυσή Αυγή: Ουγκ (σκέτο).

Και μέσα σε όλο αυτό, βλέπουμε όλο το σύστημα της υποκρισίας να βασιλεύει.
Γερμανοί που θα μας διώξουν από το ευρώ, γιατί είμαστε κακά παιδιά, λοιποί ευρωπαίοι να φοβούνται το ντόμινο, κανάλια να κάνουν το τόσο τόοοοοσο (σαν την κουτσομπόλα και το βιάγκρα)

Τρόμος, ακυβερνησία...

...και λαϊκή εντολή!

Ο Σαμαράς είπε ότι οι πολίτες είπαν "συνεργαστείτε". Πρώτον, δεν το ξέρεις. Απλά δεν ψήφισαν εσένα με αυτοδυναμία που ήθελες (...αλλιώς δεν είπες "θα ξαναπάμε σε εκλογές;" Α γιατί τώρα δε σου αρέσουν οι εκλογές...). Αλλά και έτσι να είπαν, δεν είπαν "συνεργαστείτε όλοι με όλους και όπως να'ναι". Για να ψηφίσει ο κόσμος πρωτοφανώς τόσα κόμματα και με αξιόλογη δύναμη το καθένα (και πόσα ήταν στο όριο να μπουν στη βουλή...) σημαίνει ότι βλέπει διαφορετικές προτάσεις και δε συσπειρώνεται. Και καλά κάνει.

Εν τέλει ποιος αποφασίζει για το μέλλον της χώρας; Κάποτε κατηγορούσαν το ΚΚΕ επειδή αρνείται κάθε συνεργασία. Τώρα επειδή πια δεν πουλάει, κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ που είχε αφήσει προεκλογικά παράθυρο ("με τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου"). Μα γαμώ το κέρατο μου, είπε πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ, πίστεψε - και ήθελε ποτέ - ο οποιοσδήποτε το ψήφιζε, να συνεργαστεί με τα κόμματα που κυβερνούσαν ως τώρα; Δηλαδή όποιος δε συνεργάζεται επειδή θέλει να φανεί συνεπής προς αυτούς που ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ και όχι προς αυτούς που ΔΕΝ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ, είναι ανάλγητος;

Κοιτάζει το καλό του κόμματος του; Προφανώς. Όλοι το κάνουν άλλωστε (...ναι ναι ξέρω, μετά το εθνικό συμφέρον). Κοιτάζει και τα πρόσκαιρα οφέλη; Πιθανόν. Κοιτάζει και τα μακροπρόθεσμα οφέλη; Κι αυτό πιθανό.

Αλλά που να πάρει, αυτό το σάπιο αντιπροσωπευτικό σύστημα που έχουμε, τι έχει ως αρχή του; Να βρεις κάποιον να σε αντιπροσωπεύει, ή κάποιον που προκειμένου να συνεργαστεί "για να σώσει τη χώρα" να μη σε αντιπροσωπεύει; Οπότε η αντιπροσώπευση τι ρόλο βαράει ακριβώς;;

Θα μπορούσα να γράψω ένα άλλο τόσο σεντόνι από 'δω και κάτω γι'αυτά που μας εκβιάζουν (και ναι, πιστεύω μας στερούν την ελευθερία μας πολύ περισσότερο απ' ό,τι θα δικαιολογούσε και ο πλέον συντηρητικός - που ψήφισε χ.α. και καμμένο :P), για αυτά που πρέπει να είχαμε κάνει αλλά δεν κάναμε, για αυτά που μπορούμε να κάνουμε, αλλά φοβόμαστε να κάνουμε.

Κλείνω όμως με το εξής, γιατί όλα πιστεύω ότι είναι πανελλήνια συνομωσία:
Κάποιοι έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να πάρει το κύπελλο με καμία κυβέρνηση. Τελικά το πήρε. Με καμία κυβέρνηση.

Και το τραγούδι που ήθελα να βάλω εξ' αρχής, αλλά το άφησα για το τέλος:
(Free - Wishing Well)



Το κομμάτι αυτό κοσμεί στην τελευταία θέση (λαστ μπατ νοτ λιστ που λένε και στο χωριό μου...) τη λίστα με τη δική μου γνώμη για τα πιο όμορφα southern rock κομμάτια

You've always been a good friend of mine, but you're always saying farewell
and the only time, that you're satisfied 
is with your feet in the wishing ...well!


Εις το επανιδείν!

ΥΓ. Την ώρα που γράφω, έξω γίνεται της κακομοίρας!! Τι σου κάνει η ακυβερνησία...
...και ο Θεός εξεγείρεται!!