Ευρώ ή Αντίχριστος

Αυτό ήταν το δίλημμα των εκλογών.

Το τι βγήκε τελικά, νομίζω πως ο καθένας το έχει εκλάβει διαφορετικά. Δε θέλω να εκφράσω τη δική μου γνώμη, το κομμάτι ακολουθεί συμπτωματικά:




Τελικά έχουμε καταπληκτικές εξελίξεις: Αντί για Βενιζέλο - Σαμαρά, που μας οδήγησαν ως εδώ, με τα μνημόνια, τις μειώσεις στα πάντα (τα συμπαθή τετράποδα ας με συγχωρήσουν), που άφησαν τα παιδιά χωρίς βιβλία, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τους νέους χωρίς δουλειά, τους γέρους χωρίς σύνταξη και αξιοπρέπεια (συχνά οδηγώντας τους στην αυτοκτονία)...

...Αντί λοιπόν για Βενιζέλο - Σαμαρά, πλέον έχουμε (ταντάν!!!) Σαμαρά - Βενιζέλο!

Μπράβο ελληνικέ λαέ!!

Έδωσες 12% στο πλέον ξοφλημένο κόμμα. Που σε λίγο θα αλλάξει και όνομα, θα ονομάζεται Μπένι και θα έχει για σύμβολο τη μούρη (για να μην πω τίποτ' άλλο!) του Βενιζέλου!

Μπράβο όμως πάνω απ' όλα που έδωσες 30% στον άνθρωπο κωλοτούμπα. Στον άνθρωπο "δεν έχω την ίδια θέση αν περάσει πάνω από τρίμηνο, γιατί σκουριάζω". Στον άνθρωπο με την πιτσαρία που έσκισε. Στον άνθρωπο αρχιτέκτονα του αντι-μνημονιακού αγώνα (θυσίασε τη Θοδώρα για χάρη του) που μετά έγινε ο κύριος εκφραστής του ...μνημονιακού αγώνα!! Έδιωξε κόσμο, ξαναπήρε κόσμο (έλα Ντόρα στον τόπο σου) με τους οποίους βριζόταν (η Ντόρα έλεγε ότι η ΝΔούλα είναι αδιόρθωτη). Στον άνθρωπο "αν δεν πάρω αυτοδυναμία στις εκλογές της 6 Μαϊου, θα ξαναζητήσω εκλογές" και μετά από δύο μέρες "Ο Σύριζα οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές". Αυτό τον άνθρωπο επέλεξε το ένα τρίτο -αυτών που αποφάσισαν να ψηφίσουν, για πρωθυπουργό. Μπράβο.

Και φτάσαμε στις προχτεσινές εκλογές με διακύβευμα: Ευρώ ή Αντίχριστος.

Με αποτέλεσμα όλοι οι δήθεν έτοιμοι να αντιδράσουν και να "τιμωρήσουν" (αγανακτισμένοι) Έλληνες να συσπειρωθούν γύρω από αυτούς που πρόσφεραν την προοπτική κυβέρνησης: Με ποσοστά που δεν είδαν ούτε στον ύπνο τους στις προηγούμενες εκλογές. Οι μόνοι που δεν έχασαν ήταν αυτοί που θα έμπαιναν σε κυβέρνηση ό,τι και να γινόταν (ο καλός ιδεολογικός μύλος όλα τα αλέθει) και η Χρυσή Αυγή. Τουτέστιν, ο αντιμνημονιακός αγώνας όσο εκφραζόταν από το Σύριζα οκ, αλλιώς τον πήρε και τον σήκωσε.

Το ένα τρίτο από τους ψαβμένους επαναστάτες δεξιούς του Καμμένου γύρισαν στο μαντρί της ΝΔ.
Οι μισοί του ΚΚΕ πήγαν στο σύριζα μπας και βγει κυβέρνηση.
Οι της Ντόρας πήγαν στη ΝΔούλα (που πριν έβριζαν, ε καλά τώρα, όποιος αγαπάει παιδεύει)
Οι υπόλοιποι των εξωκοινωβουλευτικών (Τζήμεροι, Μάνοι, Καρατζαφέρηδες) αφομοιώθηκαν κι αυτοί από τη ΝΔούλα. Βάλε και τον Πανίκα στην εξίσωση, η ΝΔούλα καλύπτει από το κέντρο μέχρι την άκρα δεξιά.

Οκ. Ο Σύριζα γιατί να πάρει 27%; Γιατί δε λες τίποτα για το Σύριζα;
Να πω. Πρώτον έχω βαρεθεί να ακούω από όλους ότι ο σύριζα είναι ο αντίχριστος (επειδή ξαναχρησιμοποίησα τη φράση, διορθώνω: ο προφήτης που θα φέρει τον αντίχριστο). Νομίζω πως αρκεί να ανοίξετε οποιοδήποτε κανάλι (ε καλά, το mega προσφέρεται πάντως) για να ακούσετε τα στραβά του Σύριζα. Παλαιό-πασόκ και τα λαμόγια του, οπορτουνιστές, εκτόνωση που θα οδηγήσει σε χειρότερες μέρες, ανεύθυνοι που θα οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ, κλπ κλπ κλπ. Πάντως το 27% το πήρε (κατά τη γνώμη μου) καθαρά από την "πόλωση" και το να βγει κυβέρνηση ο ένας ή ο άλλος.

Να συμπληρώσω μόνο κάτι: Αυτοί δεν κυβέρνησαν. Στην προηγούμενη βουλή είχαν ελάχιστη δύναμη. Μαζί τα έφαγαν; Μπορεί. Πάντως αποδεδειγμένα σαν τους άλλους (πασοκ-νδ) που είναι στην εξουσία 40 χρόνια, δεν είναι. Όπως και κανένα άλλο κόμμα που δεν κυβέρνησε.

Εφόσον έχεις επιλέξει πολίτευμα την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, διαλέγεις. Όταν κάποιος σε απογοητεύσει, δεν τον ξαναψηφίζεις. Συμφωνώ-διαφωνώ με το σύστημα, εγώ αυτός καταλαβαίνω ότι είναι ο τρόπος που πρέπει να δουλεύει.

Ένα έχω να πω και μ' αυτό θα κλείσω. Ο Σαμαράς μας πιπίλισε το μυαλό με την "επαναδιαπραγμάτευση". Στις μετεκλογικές του δηλώσεις δεν έκανε καμία αναφορά σε κάτι τέτοιο. Δηλαδή, φίλτατοι, με καθυστέρηση μίας εκλογικής αναμέτρησης (ενός μήνα δηλαδή), αποφασίσατε συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Τα νέα μέτρα θα έρθουν σε ένα μήνα, η κυβέρνηση θα πει "με ψηφίσατε για να τα εφαρμόσω και να μη βγούμε από το ευρώ" (σ.σ. και έρθει ο αντίχριστος) ο κόσμος θα διαμαρτύρεται, η ΔΗΜ.ΑΡ. θα φωνάζει (αν έχει μπει στην κυβέρνηση, το'χω πραγματικά απορία τι θα κάνει μετά από ένα μήνα) κοκ.

Τι καταφέραμε; Με μειωμένη πλειοψηφία, νομιμοποιήσαμε την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Στην καλύτερη περίπτωση, χάσαμε 1 χρόνο (θα φανεί, πάντως λίγος δεν είναι).

Στη χειρότερη, θα μπούμε κάτω από το λαιμό στα χρέη.

Σε κάθε περίπτωση...

Με τις υγείες μας!

Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει

Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να κάνω πολιτική προπαγάνδα, ούτε είναι της παρούσης -το απαγορεύει και ο νόμος!! Κοντός ψαλμός αλληλούια, θα φανεί αν θα συνεχίσουμε όπως πορευόμασταν ως τώρα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αλλαγή (που δίνει την ελπίδα, αλλά δεν εξασφαλίζει τίποτα) ή θα συνεχίσουμε ακυβέρνητοι (αυτό το τρίτο δεν το νομίζω πως θα συμβεί).

 Όποιος θέλει να διαβάσει σχετικά κείμενα, μπορεί να ρίξει μια ματιά στην ετικέτα politics. Τα τέσσερα πρώτα είναι σχετικά, καθώς αναφέρονται σε αυτές τις εκλογές (τα άλλα δύο είναι για τις πουτάνες και για την αυτοκτονία στο σύνταγμα). Επί της ουσίας, δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο από αυτά που είπα μετά τις προηγούμενες εκλογές.

Νομίζω αυτός είναι κι ο τρόπος να κρίνεις τις αποφάσεις σου. Τι έκανες στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις, τι πιστεύεις ότι θα σκέφτεται για σένα ο μελλοντικός σου εαυτός γι' αυτό που αποφάσισες.

Κομματάκι μπορώ να βάλω όποιο θέλω, ο νόμος δεν απαγορεύει τίποτα :P



(μεταλιά είναι, προειδοποιώ)

Ένα πράγμα μόνο θέλω να τονίσω, κι αυτό έχει να κάνει με τις εκλογές για το μίσος και τα μαχαίρια. Όσοι νομίζουν πως αυτά τα πράγματα είναι μακριά, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία του Χίτλερ και τη μεσοπολεμική Γερμανία. Δεν πάω να κάνω καμία βαρύγδουπη ανάλυση, άλλωστε αφήνω ένα δωράκι στο τέλος.

Αυτό που έχω να πω μόνο είναι ότι το σύστημα, όταν ζορίζεται, προσπαθεί να στρέψει τον έναν απέναντι στον άλλο. Ξεκίνησε από τους δημόσιους υπαλλήλους, συνεχίστηκε με διάφορους άλλους κλάδους (ταξί, ναυτεργάτες, πόρνες, τέλος πάντων δεν έχει νόημα) και είχε πάντα ένα συγκεκριμένο σκεπτικό: Υπάρχει πρόβλημα, μια κοινωνική ομάδα σχετίζεται με αυτό, άρα αυτή η κοινωνική ομάδα πρέπει να στοχοποιηθεί.

Τη σήμερον ημέρα ανακαλύψαμε (ψέμα, χρόνια τα λένε μερικοί) ότι το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι οι μετανάστες. Δεν είναι; Όλα καλά με τους μετανάστες; Προφανώς και όχι. Και γι' αυτούς και για εμάς. Όποιος ισχυρίζεται ότι με την παρούσα κατάσταση, Έλληνες και ξένοι ζουν αρμονικά και ευτυχισμένοι στην ελλάδα, μάλλον ζει σε άλλη χώρα.

Το θέμα ποιο είναι; Για να περιφρουρήσεις τη μίζερη ζωή σου, τα βάζεις με αυτόν που (ακόμα πιο μίζερος) προσπαθεί να ζήσει κι αυτός; Το μεταναστευτικό είναι ένα τεράστιο θέμα: Όποιος ενδιαφέρεται να δει μια πολύ ενδιαφέρουσα και (πάρα πολύ!!) αναλυτική γνώμη, μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ. Το ξέρω ότι το κείμενο είναι γίγας, κι εμένα που με ενδιέφερε μου πήρε σχεδόν ένα πρωί να το διαβάσω (οκ, είχα και άλλες δουλειές παράλληλα), αξίζει όμως. Είναι μια διαφορετική οπτική από αυτή που κυριαρχεί. Άλλωστε έτοιμες λύσεις κονσέρβας σε πολυσύνθετα προβλήματα δεν υπάρχουν. Αν δεν έχεις την υπομονή να αναλύσεις ένα πρόβλημα, μην περιμένεις ποτέ να είσαι σε θέση να το λύσεις - ή έστω να διαμορφώσεις προσωπική άποψη για τη λύση.

Γι' αυτό, ως κατακλείδα, λέω το εξής: Προσπάθησε να φτιάξεις τη ζωή σου, και τη δική σου και των άλλων, απέναντι σε αυτούς που σε καταπιέζουν. Και όχι απέναντι σε αυτούς που καταπιέζονται περισσότερο από εσένα.

Δωράκι για το τέλος, ένα εμπνευσμένο απόσπασμα εκπομπής του Μάνου Χατζηδάκι που μιλάει για το τέρας. Αφιερώστε πέντε λεπτά να το ακούσετε. Από το παρελθόν, για το μέλλον...




Από αυτό άλλωστε πήρα και τον τίτλο μου.

ΥΓ. Για όσους σκέπτονται να ρίξουν κόμμα σχετικά άγνωστο ή γνωστό πχ μέσω ΜΜΕ (βλ. Τζήμερα, Τζήμερααα) ας το ψάξουν πρώτα. Καθένας έχει τη γνώμη του, αλλά καλό είναι να δείξουμε λίγη προσοχή στη σχισμή (ξέρεις τι ψηφίζεις; αν ναι, οκ...) και να μην έχουμε "κομμένα χέρια" αύριο μεθαύριο.

Free?

Σήμερα διάβασα το εξής καταπληκτικό:

Ιστορικέ του μέλλοντος, σημείωσε ότι το #2012 οι συζητήσεις για τα αθλητικά είναι πολιτισμένες, ενώ για τα πολιτικά οπαδικές.

Αυτά βγαίνουν από την πλάκα που προκάλεσε ο Ολυμπιακός κατακτώντας χτες την Ευρωλίγκα στέλνοντας πολύ κόσμο (κι εμένα μαζί) αδιάβαστους και κάνοντας σχεδόν όλους τους Έλληνες που ασχολούνται με τον αθλητισμό, χαρούμενους.

Προφανώς ούτε τα προβλήματα της χώρας λύσαμε, ούτε είναι "πρότυπο" ο Ολυμπιακός επειδή από απόλυτο αουτσάιντερ (από την αρχή της χρονιάς, όχι μόνο του φάιναλ φορ, με το ζόρι πέρασε τους 16 καλύτερους) κέρδισε την ομάδα επιπέδου σχεδόν NBA, την ΤΣΣΚΑ - ψαξ'τε και βρείτε γιατί θεωρώ ότι αυτή η ομάδα κανονικά δεν παιζόταν, δε θα κάνουμε μπασκετική ανάλυση εδώ ούτε θα γίνουμε ξαφνικά αθλητικό site!!!

Παρεμπιπόντως, να βάλουμε και κανένα τραγουδάκι...
(Alice Cooper - Freedom)



1. Δεν είχα αυτό στο μυαλό μου όταν έγραφα τον τίτλο, αλλά στην πορεία το βρήκα κατάλληλο. 80's ποζεριά να πλαισιώνει μπασκετικό κατόρθωμα. Καμία σχέση με τις λίστες που ήταν σαφώς λίγο πιο σοβαρές!!
2. Κορίτσια θαυμάστε το Ράμπο να παίζει κιθάρα δίπλα στον Alice Cooper (και πιστέψτε με, είναι και πολύ ταλαντούχος, για το είδος του τουλάχιστον! :P)
3. Το βίντεοκλιπ είναι απίστευτο καραγκιοζιλίκι...

Συνεχίζουμε!

Ο Ολυμπιακός (και ο όποιος Ολυμπιακός, η εθνική ομάδα παλιότερα κοκ) δε δηλώνει τίποτα ούτε για το έθνος, ούτε για τη νέα γενιά, ούτε για τίποτα (άλλωστε ο αρχιτέκτονας ήταν σέρβος, και μάλιστα 70άρης...). Και όλες αυτές τις μαλακίες που λένε "πολιτικοί παραδειγματιστείτε από τον Ολυμπιακό και κάντε κυβέρνηση" τις ακούω και βγάζω σπυράκια.

Δώδεκα συνεπέστατοι επαγγελματίες, που δεν τους ψηφίζει κανείς, απλά είναι αρεστοί στον κόσμο ΤΟΥΣ και ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ, έκαναν μια υπέρβαση και μπράβο τους: Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να υπερέβαλαν εαυτούς, να μην τα παρατούσαν ποτέ (εδώ το επίπεδο είναι συμβολικό, αλλά πολύς κόσμος το νιώθει) και να κατάφερναν να ανταποκριθούν δίνοντας ό,τι έχουν και δεν έχουν. Και προφανώς πολλοί αθλητές, οι συγκεκριμένοι σίγουρα, είναι παραπάνω από επαγγελματίες ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, έχουν και βγάζουν συναίσθημα, δε ζουν μόνο από τη δουλειά τους αλλά ζουν και τη δουλειά τους κοκ. Και ίσως εκτός από αθλητική ομάδα, να είναι και μια λαμπρή "παρέα", ένα μικρό δείγμα αυτού που κάποτε είχα ακούσει ότι "οι παρέες επηρεάζουν την ιστορία" και δεν ξέρω ακόμα αν αξίζει να το πιστέψω ή όχι.

...και ερχόμαστε τώρα στην πολιτική: Έχουν βρεθεί οι ίδιοι άνθρωποι με 10 διαφορετικούς συνδυασμούς για να πουν τα ίδια. Θα σας πω εγώ, που δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, ποια νομίζω είναι η θέση του κάθε κόμματος με μισή πρόταση για το καθένα:
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Θέλουμε κυβέρνηση ισχυρή, που να μπορούμε να επηρεάσουμε όσο χρειάζεται, για να υπηρετήσουμε αυτά στα οποία έχουμε ταχθεί.
Σύριζα: Θέλω κυβέρνηση μόνο αν μπορώ να την ελέγχω και να κάνω αυτό που θέλω.
ΔηΜαρ: Θέλω κυβέρνηση, αρκεί να μη γίνω τελείως ρεζίλι και καταστραφώ σε 3 μήνες.
ΚΚΕ: Ο-ΧΙ!
Αν Έλληνες: Έξω από το μνημόνιο. Ουγκ
Χρυσή Αυγή: Ουγκ (σκέτο).

Και μέσα σε όλο αυτό, βλέπουμε όλο το σύστημα της υποκρισίας να βασιλεύει.
Γερμανοί που θα μας διώξουν από το ευρώ, γιατί είμαστε κακά παιδιά, λοιποί ευρωπαίοι να φοβούνται το ντόμινο, κανάλια να κάνουν το τόσο τόοοοοσο (σαν την κουτσομπόλα και το βιάγκρα)

Τρόμος, ακυβερνησία...

...και λαϊκή εντολή!

Ο Σαμαράς είπε ότι οι πολίτες είπαν "συνεργαστείτε". Πρώτον, δεν το ξέρεις. Απλά δεν ψήφισαν εσένα με αυτοδυναμία που ήθελες (...αλλιώς δεν είπες "θα ξαναπάμε σε εκλογές;" Α γιατί τώρα δε σου αρέσουν οι εκλογές...). Αλλά και έτσι να είπαν, δεν είπαν "συνεργαστείτε όλοι με όλους και όπως να'ναι". Για να ψηφίσει ο κόσμος πρωτοφανώς τόσα κόμματα και με αξιόλογη δύναμη το καθένα (και πόσα ήταν στο όριο να μπουν στη βουλή...) σημαίνει ότι βλέπει διαφορετικές προτάσεις και δε συσπειρώνεται. Και καλά κάνει.

Εν τέλει ποιος αποφασίζει για το μέλλον της χώρας; Κάποτε κατηγορούσαν το ΚΚΕ επειδή αρνείται κάθε συνεργασία. Τώρα επειδή πια δεν πουλάει, κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ που είχε αφήσει προεκλογικά παράθυρο ("με τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου"). Μα γαμώ το κέρατο μου, είπε πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ, πίστεψε - και ήθελε ποτέ - ο οποιοσδήποτε το ψήφιζε, να συνεργαστεί με τα κόμματα που κυβερνούσαν ως τώρα; Δηλαδή όποιος δε συνεργάζεται επειδή θέλει να φανεί συνεπής προς αυτούς που ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ και όχι προς αυτούς που ΔΕΝ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ, είναι ανάλγητος;

Κοιτάζει το καλό του κόμματος του; Προφανώς. Όλοι το κάνουν άλλωστε (...ναι ναι ξέρω, μετά το εθνικό συμφέρον). Κοιτάζει και τα πρόσκαιρα οφέλη; Πιθανόν. Κοιτάζει και τα μακροπρόθεσμα οφέλη; Κι αυτό πιθανό.

Αλλά που να πάρει, αυτό το σάπιο αντιπροσωπευτικό σύστημα που έχουμε, τι έχει ως αρχή του; Να βρεις κάποιον να σε αντιπροσωπεύει, ή κάποιον που προκειμένου να συνεργαστεί "για να σώσει τη χώρα" να μη σε αντιπροσωπεύει; Οπότε η αντιπροσώπευση τι ρόλο βαράει ακριβώς;;

Θα μπορούσα να γράψω ένα άλλο τόσο σεντόνι από 'δω και κάτω γι'αυτά που μας εκβιάζουν (και ναι, πιστεύω μας στερούν την ελευθερία μας πολύ περισσότερο απ' ό,τι θα δικαιολογούσε και ο πλέον συντηρητικός - που ψήφισε χ.α. και καμμένο :P), για αυτά που πρέπει να είχαμε κάνει αλλά δεν κάναμε, για αυτά που μπορούμε να κάνουμε, αλλά φοβόμαστε να κάνουμε.

Κλείνω όμως με το εξής, γιατί όλα πιστεύω ότι είναι πανελλήνια συνομωσία:
Κάποιοι έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να πάρει το κύπελλο με καμία κυβέρνηση. Τελικά το πήρε. Με καμία κυβέρνηση.

Και το τραγούδι που ήθελα να βάλω εξ' αρχής, αλλά το άφησα για το τέλος:
(Free - Wishing Well)



Το κομμάτι αυτό κοσμεί στην τελευταία θέση (λαστ μπατ νοτ λιστ που λένε και στο χωριό μου...) τη λίστα με τη δική μου γνώμη για τα πιο όμορφα southern rock κομμάτια

You've always been a good friend of mine, but you're always saying farewell
and the only time, that you're satisfied 
is with your feet in the wishing ...well!


Εις το επανιδείν!

ΥΓ. Την ώρα που γράφω, έξω γίνεται της κακομοίρας!! Τι σου κάνει η ακυβερνησία...
...και ο Θεός εξεγείρεται!!