Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει

Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να κάνω πολιτική προπαγάνδα, ούτε είναι της παρούσης -το απαγορεύει και ο νόμος!! Κοντός ψαλμός αλληλούια, θα φανεί αν θα συνεχίσουμε όπως πορευόμασταν ως τώρα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αλλαγή (που δίνει την ελπίδα, αλλά δεν εξασφαλίζει τίποτα) ή θα συνεχίσουμε ακυβέρνητοι (αυτό το τρίτο δεν το νομίζω πως θα συμβεί).

 Όποιος θέλει να διαβάσει σχετικά κείμενα, μπορεί να ρίξει μια ματιά στην ετικέτα politics. Τα τέσσερα πρώτα είναι σχετικά, καθώς αναφέρονται σε αυτές τις εκλογές (τα άλλα δύο είναι για τις πουτάνες και για την αυτοκτονία στο σύνταγμα). Επί της ουσίας, δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο από αυτά που είπα μετά τις προηγούμενες εκλογές.

Νομίζω αυτός είναι κι ο τρόπος να κρίνεις τις αποφάσεις σου. Τι έκανες στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις, τι πιστεύεις ότι θα σκέφτεται για σένα ο μελλοντικός σου εαυτός γι' αυτό που αποφάσισες.

Κομματάκι μπορώ να βάλω όποιο θέλω, ο νόμος δεν απαγορεύει τίποτα :P



(μεταλιά είναι, προειδοποιώ)

Ένα πράγμα μόνο θέλω να τονίσω, κι αυτό έχει να κάνει με τις εκλογές για το μίσος και τα μαχαίρια. Όσοι νομίζουν πως αυτά τα πράγματα είναι μακριά, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία του Χίτλερ και τη μεσοπολεμική Γερμανία. Δεν πάω να κάνω καμία βαρύγδουπη ανάλυση, άλλωστε αφήνω ένα δωράκι στο τέλος.

Αυτό που έχω να πω μόνο είναι ότι το σύστημα, όταν ζορίζεται, προσπαθεί να στρέψει τον έναν απέναντι στον άλλο. Ξεκίνησε από τους δημόσιους υπαλλήλους, συνεχίστηκε με διάφορους άλλους κλάδους (ταξί, ναυτεργάτες, πόρνες, τέλος πάντων δεν έχει νόημα) και είχε πάντα ένα συγκεκριμένο σκεπτικό: Υπάρχει πρόβλημα, μια κοινωνική ομάδα σχετίζεται με αυτό, άρα αυτή η κοινωνική ομάδα πρέπει να στοχοποιηθεί.

Τη σήμερον ημέρα ανακαλύψαμε (ψέμα, χρόνια τα λένε μερικοί) ότι το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι οι μετανάστες. Δεν είναι; Όλα καλά με τους μετανάστες; Προφανώς και όχι. Και γι' αυτούς και για εμάς. Όποιος ισχυρίζεται ότι με την παρούσα κατάσταση, Έλληνες και ξένοι ζουν αρμονικά και ευτυχισμένοι στην ελλάδα, μάλλον ζει σε άλλη χώρα.

Το θέμα ποιο είναι; Για να περιφρουρήσεις τη μίζερη ζωή σου, τα βάζεις με αυτόν που (ακόμα πιο μίζερος) προσπαθεί να ζήσει κι αυτός; Το μεταναστευτικό είναι ένα τεράστιο θέμα: Όποιος ενδιαφέρεται να δει μια πολύ ενδιαφέρουσα και (πάρα πολύ!!) αναλυτική γνώμη, μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ. Το ξέρω ότι το κείμενο είναι γίγας, κι εμένα που με ενδιέφερε μου πήρε σχεδόν ένα πρωί να το διαβάσω (οκ, είχα και άλλες δουλειές παράλληλα), αξίζει όμως. Είναι μια διαφορετική οπτική από αυτή που κυριαρχεί. Άλλωστε έτοιμες λύσεις κονσέρβας σε πολυσύνθετα προβλήματα δεν υπάρχουν. Αν δεν έχεις την υπομονή να αναλύσεις ένα πρόβλημα, μην περιμένεις ποτέ να είσαι σε θέση να το λύσεις - ή έστω να διαμορφώσεις προσωπική άποψη για τη λύση.

Γι' αυτό, ως κατακλείδα, λέω το εξής: Προσπάθησε να φτιάξεις τη ζωή σου, και τη δική σου και των άλλων, απέναντι σε αυτούς που σε καταπιέζουν. Και όχι απέναντι σε αυτούς που καταπιέζονται περισσότερο από εσένα.

Δωράκι για το τέλος, ένα εμπνευσμένο απόσπασμα εκπομπής του Μάνου Χατζηδάκι που μιλάει για το τέρας. Αφιερώστε πέντε λεπτά να το ακούσετε. Από το παρελθόν, για το μέλλον...




Από αυτό άλλωστε πήρα και τον τίτλο μου.

ΥΓ. Για όσους σκέπτονται να ρίξουν κόμμα σχετικά άγνωστο ή γνωστό πχ μέσω ΜΜΕ (βλ. Τζήμερα, Τζήμερααα) ας το ψάξουν πρώτα. Καθένας έχει τη γνώμη του, αλλά καλό είναι να δείξουμε λίγη προσοχή στη σχισμή (ξέρεις τι ψηφίζεις; αν ναι, οκ...) και να μην έχουμε "κομμένα χέρια" αύριο μεθαύριο.