Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Π**στης και πρεζάκιας

Οι αστερίσκοι στον τίτλο δεν είναι γιατί με έπιασαν οι σεμνοτυφίες ξαφνικά, είναι για να μην παρεξηγηθώ (ρατσιστικά).


Ποια η διαφορά της ναρκομανούς πόρνης; Όταν εκλιπαρείς και στήνεις κώλο για τη δόση σου;




Ο ναρκομανής έχει βρεθεί σε μια κατάσταση λόγω λάθος επιλογών του στο παρελθόν και πλέον κάνει τα πάντα για τη δόση του. Αξίζει να τον κατηγορείς και να τον οικτίρεις γι' αυτό;

Ίσως. Φταίει και πληρώνει. Ίσως όχι, έσφαλλε σαν άνθρωπος και αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Εσύ τι πρέπει να κάνεις; Να κάθεσαι και να τον κοιτάς αδιάφορος (ή και χαρούμενος) ή να του δώσεις ένα χέρι βοήθειας αν μπορείς; Τι έχει χάσει πάνω από όλα ο ναρκομανής, ενώ μαθηματικά μάλλον θα χάσει και τη ζωή του σε λίγο; Την ελευθερία του. Και κυρίως ...την αξιοπρέπεια του.

Και καλά όλα αυτά... Αλλά τι γίνεται όταν είσαι εσύ ο ναρκομανής; Όταν εσύ εξαρτάσαι από τη δόση; Όταν βλέπεις ότι όλος ο κόσμος γύρω σου είναι στην ίδια κατάσταση, αλλά αντί να πάρεις κουράγιο και να αναζητήσεις τη δύναμη στους αριθμούς, σκύβεις το κεφάλι;

Που είναι η αξιοπρέπεια μας; Πως καταδεχόμαστε να δίνουμε ό,τι μας πουν για τη ...δόση μας; Δεν πάω να αποδώσω καμία συλλογική ευθύνη, γιατί ο καθένας κουβαλάει τις δικές του. Αλλά η "τιμωρία" είναι συνολική κι ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσεις.

Οι οπαδοί των πατριωτικών αντιλήψεων έλεγαν από παλιά ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ενός έθνους. Κάποιος άλλος θα σου πει ότι είναι ιερό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η ελευθερία, η ισότητα, η αξιοπρέπεια. Σε κάθε παρονομαστή κι αν το δεις, πως κρίνεις κάποιον που το μόνο που κοιτάζει μονίμως είναι το πως θα σώσει τα απογαμίδια δίνοντας ένα ένα ό,τι του έχει απομείνει; Σίγουρα μόνο εκτίμηση και σεβασμό δε νιώθεις γι' αυτόν... Αλλά αν είσαι εσύ;

Τι φοβάσαι τέλος πάντων;

Κακά τα ψέμματα, τα μέτρα που πέρασαν προχτές δεν ήταν σαν το "πρώτο μνημόνιο" ή το "μεσοπρόθεσμο" ή την ετσιθελίδικη κυβέρνηση Παπαδήμου. Η κυβέρνηση που προέκυψε τον Ιούνιο κατόπιν διπλής εκλογικής αναμέτρησης, νομιμοποιήθηκε για να κάνει ακριβώς αυτά που έκανε: "Πάση θυσία στο ευρώ" ή "διαπραγμάτευση του μνημονίου αλλά χωρίς να διακινδυνεύσεις να βγεις από το ευρώ". Βλέπετε να κάνουν κάτι διαφορετικό; Γι' αυτό ψηφίστηκαν, αυτά κάνουν. Και προσπαθούν να προσφέρουν "σταθερότητα".

Καμμένοι, συριζαίοι και διάφοροι ακόμα, ζητάν εκλογές. Δουλειά τους είναι και καλά κάνουν. Όσον αφορά αυτούς που τους χλεβάζουν γι' αυτό, να θυμίσω ότι πάγια τακτική της αντιπολίτευσης ήταν να ζητάει εκλογές. Ο Γιωργάκης το είχε κάνει πολλές φορές (ακόμη κι όταν ήταν σίγουρο πως και να γίνονταν θα τις έχανε). Τις ζητούσε. Ποιος τον χλεύαζε; Ελάχιστοι... Αργότερα έγιναν εκλογές (όπως έγιναν τέλος πάντων) και τις πήρε... ο άνεμος της αλλαγής.

Το θέμα είναι ότι εκλογές έγιναν πριν λίγους μήνες, ήταν διπλές και έγιναν με την ίδια θεματολογία και τις ίδιες προθέσεις. Τι έχει αλλάξει; Για μένα τίποτα. Απλά έφτασε αυτό που μας υποσχέθηκαν ότι θα φτάσει. Τώρα που το σκέφτομαι, πιο συνεπή κυβέρνηση στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, δε νομίζω να'χω ξαναζήσει...

Αλλά πως είναι δυνατόν να διαπραγματευτείς -αν δεχτούμε πως υπάρχει τέτοια διάθεση- όταν έχεις προδώσει εξ' αρχής το αδύνατο σημείο σου; "Οκ, θα σου το παίξω ζόρικος, αλλά αν με απειλήσεις για το ευρώ, θα κάνω ό,τι μου πεις".

Άρη θες να βγούμε από το ευρώ; Όχι δε θέλω. Προτιμώ να μείνουμε, γιατί οποιαδήποτε απότομη αλλαγή δε θα κάνει καλό - σε κανέναν μάλλον. Αλλά δε θα στήσω κώλο για να μείνουμε. Αν μπορούμε, έχει καλώς, αν δε μπορούμε, γεια σας. Θα ξημερώσει μια δύσκολη, αλλά καινούρια μέρα. Η ελλάδα έχει επιβιώσει με πολλά νομίσματα (από τη δραχμή, ως το φοίνικα και το γρόσι) και δε θα πεθάνει με το ευρώ. Το θέμα όμως είναι ότι δε θα ζήσει και με το ευρώ. Απλά αργοπεθαίνει σα ναρκομανής που δεν τολμάει καν να δοκιμάσει να απεξαρτηθεί...

Έναν άνθρωπο τον εκτιμάς από την προσπάθεια του για αξιοπρέπεια και ελευθερία, όχι μόνο από το ένστικτο της επιβίωσης. Δεν είναι εύκολο να κατακρίνεις αυτόν που σκύβει το κεφάλι για να "επιβιώσει", το σίγουρο όμως είναι ότι όσο πιο επιρρεπής είναι στο φόβο, τόσο πιο εύκολα θα τον κάνουν ό,τι θέλουν και θα τον αφήσουν απλώς να "επιβιώνει" και μάλιστα κάτω από όσο το δυνατόν πιο άθλιες συνθήκες.

Ζεις σε ένα λαβύρινθο, αλλά το θέμα είναι τι δρόμο θα ακολουθήσεις.


Η πρώτη επανάσταση πρέπει να γίνει στο κεφάλι σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου