"Κι εγώ προβληματίστηκα για το Ρωμανό και έκανα τους ίδιους παραλληλισμούς, δηλαδή κατά πόσο θα με ενοχλούσε να είναι χρυσαυγίτης στη θέση του (αν και αμφιβάλλω αν θα'χε το θάρρος). Για τον οποιοδήποτε χρυσαυγίτη όπως και για τον οποιονδήποτε αναρχικό που κάνει ληστείες, θα έλεγα ότι ο νόμος προβλέπει μεν εκπαιδευτικές άδειες, αλλά δε προβλέπει το πότε θα τις πάρεις, πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις (μιλάω εξ όσων έχω διαβάσει), δηλαδή υπάρχει ένα δικαιολογημένο σκεπτικό στην απόφαση της δικαιοσύνης.
Αυτή η περίπτωση, μπορεί να αντιστοιχηθεί με έναν χρυσαυγίτη, ο οποίος έγινε αυτό που έγινε, επειδή είδε π.χ. μπροστά στα μάτια του να σκοτώνεται κάποιος δικός του από κάποιον μετανάστη όταν ήταν κι αυτός έφηβος. Στο μυαλό ενός εφήβου τέτοια πράγματα θα τον βάλουν σε άλλη πορεία, κι όχι στο μονοπάτι της κοινής λογικής. Αυτές οι περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν διαφορετικά, θα έπρεπε να υποχωρήσουν, ακόμα κι αν τυπικά καλύπτονται από τον νόμο, για τον απλούστατο λόγο ότι ως κράτος έχουν ευθύνη για το τί πορεία πήρε αυτό το παιδί"
Αναφορικά με το τι ορίζει ο νόμος, όπως ξεκαθάρισα από την αρχή, δεν είμαι νομικός και δε θα εκφραστώ με απόλυτο τρόπο. Ωστόσο όπως είπα εξ' αρχής, η πολιτεία δε γίνεται να τον αφήνει να δίνει εξετάσεις, να τον βραβεύει και μετά να του αρνείται το δικαίωμα στις σπουδές. Για μένα είναι αντιφατικό. Σε κάθε περίπτωση, αντιγράφω από άρθρο που διάβασα (δεν το βρίσκω τώρα, είναι του Βήματος πάντως):
"Σύμφωνα με το σκεπτικό του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, η περίπτωση του Ρωμανού δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 58, του νόμου 2776/99, με βάση το οποίο για την έκδοση εκπαιδευτικής άδειας υπόδικου κρατούμενου, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την κράτησή του, εν προκειμένω του κ. Ευτύχη Νικόπουλου, ειδικού εφέτη ανακριτή.
Νομικές πηγές τονίζουν ωστόσο ότι το θέμα περιπλέκεται, καθώς ο Ρωμανός είναι μεν υπόδικος (έχει μπροστά του ακόμη δυο δίκες), με την κατηγορία της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση – Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, πλην όμως το πρώτο δικαστήριο που έχει ολοκληρωθεί τον έχει ήδη αθωώσει ως προς το συγκεκριμένο σκέλος. «Υπάρχει εκκρεμοδικία», τονίζουν οι ίδιες πηγές. «Δεν μπορεί να δικαστεί για την ίδια κατηγορία, συνεπώς τα επόμενα δικαστήρια δεν μπορεί παρά να είναι αθωωτικά». "
Άλλη προσέγγιση επί του θέματος, υπάρχει και εδώ (εφσυν)
Πάνω στη "νομική" σύγχιση, αυτό το παιδί έρχεται και διεκδικεί κάτι με σθένος. Το βλέπει αυτό ο νόμος; Δεν ξέρω. Εγώ προσωπικά το βλέπω. Αναφορικά με την οπτική που δίνεις ότι "το κράτος έχει εν μέρει ευθύνη, άρα θα'πρεπε να το δει διαφορετικά". Νομικά προφανώς δε στέκει, στη λογική του όμως με βρίσκει σύμφωνο και δεν το είχα σκεφτεί καθόλου έτσι. Βέβαια ο μετανάστης του παραδείγματος σου δεν έχει θεσμικό ρόλο.
Η εικόνα είναι από εδώ, με αφορμή την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Και το δεύτερο κομμάτι του σχολίου:
"Υπάρχουν τα δεδομένα τώρα ότι δεν υποχωρεί το κράτος και δεν σταματάει ο Ρωμανός, φοβάμαι ότι έχει αποφασίσει να γίνει μάρτυρας και μάλιστα δε μου φαίνεται καθόλου τυχαίο, ότι βάσει ημερών από τη μέρα που ξεκίνησε, στις 6 Δεκέμβρη θα διανύει μία πολύ κρίσιμη περίοδο για τη ζωή του.
Κι εδώ έρχεται το κράτος, αν δε θέλουν να έχουν νεκρό τον Ρωμανό, θα τον εξαναγκάσουν κάπως με ορούς, με οτιδήποτε, θα τον κρατήσουν μπορεί όμως και να τον θέλουν νεκρό, μπορεί να βολεύει περισσότερο, η ζημιά να είναι πιο ελεγχόμενη, πιο προσωρινή, γιατί ο νεκρός Ρωμανός του χρόνου θα είναι μια επέτειος, ο ζωντανός μπορεί να γίνει σύμβολο. Φαίνεται και ξύπνιο παιδί, ειδικά άμα μεγαλώσει λίγο και ωριμάσει.
Θα γίνουν μερικές ταραχές φέτος, του χρόνου, θα πέσουν μερικές εκατοντάδες δακρυγόνα θα διαλυθούν, το υπόλοιπο 90% σε μισο-κοιμισμένη κατάσταση ποσοστό της κοινωνίας θα το ξεχάσει στο π & φ (και μεις μαζί τους πιθανότατα). Γι' αυτό τον λόγο, θεωρώ ότι θα πρέπει πριν το τέλος να υποχωρήσει αυτός, γιατί αν τον θέλουν νεκρό, όπως είπαν οι γονείς του και δεν πρέπει να τους κάνει τη χάρη, πρέπει να τον πείσουν οι δικοί του άνθρωποι να ζήσει για να μπορέσει να συνεχίσει να αγωνίζεται. Μπορεί να καταλάβει τότε ότι, ληστεύοντας μόνο μία τράπεζα, δε κάνεις τίποτα."
Ο Ρωμανός σίγουρα θα έλαβε υπ' όψιν του τέτοιες παραμέτρους. Προσωπικά το πρώτο που μου είχε έρθει στο μυαλό ήταν η επέτειος του Πολυτεχνείου. Δε σκεφτόμουν ότι θα φτάσει ως εδώ το θέμα. Να που έφτασε. Δεν ξέρω αν θα περάσει τόσο απαλά. Οι καιροί είναι από μόνοι τους περίεργοι, η "επέτειος" του φίλου του κάθε χρόνο "επίκαιρη", η πολιτική σκηνή της χώρας ασταθής, ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Το υποννοούσα και στο πρώτο κείμενο, το επισημαίνω και τώρα. Σίγουρα στη "στρατηγική" του, ο Ρωμανός θα το έχει συνυπολογίσει. Πιστεύω πως το κράτος βρίσκεται σε αμηχανία, γι' αυτό και αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις του έκτακτου "νομοσχεδίου" για την εξ' αποστάσεως φοίτηση (τουφεκιά στον αέρα από τις λίγες, το είχε προτείνει ο υπουργός από την πρώτη μέρα και ο Ρωμανός το είχε απορρίψει). Αν υποχωρήσει, θα φανεί αδύναμο, και δεν ξέρω η "κοινή γνώμη" σε ποιου το μέρος "στέκεται". Γι' αυτό κάθομαι και γράφω όλα αυτά τα κείμενα. Γιατί πιστεύω πως έχει σημασία τι στάση κρατάει ο καθένας μας, φυσικά η μεγάλη σημασία είναι στη δραστήρια στάση (πριν ξαναπάω στα τσακίδια). Από την άλλη, μία έκρηξη βίας μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά και να συντηρητικοποιήσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο. Κανείς δεν ξέρει. Δεν έχει νόημα και να κάνουμε εκτιμήσεις.
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει ο Ρωμανός αν επιβιώσει. Προσωπικά δεν τρέφω μεγάλες ελπίδες. Αλλά ότι τώρα θέλει να γίνει η αφορμή για μια συνολική έκρηξη, αυτό το πιστεύω. Και όπως είπα και προχτές, το θάρρος του το εκτιμώ. Κι αυτό που επιθυμώ είναι να υποχωρήσει η κυβέρνηση και να εκτονωθεί η κατάσταση, μαζί με την ελπίδα που θα πάρουν αρκετοί ότι κάτι μπορεί να αλλάξει αν έχεις το θάρρος να αγωνιστείς γι' αυτό.
Πέρα από όλα αυτά, ο πρώτος και κύριος λόγος που μπήκα στον κόπο να γράψω, είναι γιατί όλοι, όλοι, ασχολούνται με αυτό το θέμα. Χτυπάει την ευαισθησία ή την αναισθησία όλων των ανθρώπων. Όλοι έχουν μια γνώμη, κανείς δεν το περνάει στο ντούκου. Ακόμη κι αυτοί που σχολιάζουν κάτω από άρθρα "τι μας νοιάζει εμάς αυτό;", τους νοιάζει. Γι' αυτό μπήκαν και σχολίασαν.
Ψάχνοντας πριν στο "Βήμα" για να βρω το άρθρο από το οποίο παρέθεσα κομμάτι, βρήκα αυτό: Ένας ήρωας γεννιέται. Διαφωνώ με το χαρακτηρισμό του ήρωα. Αλλά το άρθρο λέει ενδιαφέροντα πράγματα και εξεπλάγην με το θάρρος του να γράψει τέτοιο άρθρο στο Βήμα. Φυσικά τα σχόλια από κάτω δε με άφησαν παραπονεμένο. Άλλη μια παρέλαση κακόψυχων ανθρώπων και σχολίων. Για όλους αυτούς δε θα ξαναγράψω τίποτα, απλά ένα ρητό και άλλη μια παραπομπή.
"Δεν
υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν ανθρωπάκο από το να δει να
λυγίζει αυτός που τολμάει να αγωνίζεται εναντιων αυτών που τον
συνθλίβουν"
Πιτσιρίκος (Ελευθερία ή Θάνατος - αξίζει πολύ και το υστερόγραφο του)
"Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του να
πάρει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να
κερδίσει «ανάσες ελευθερίας», και φέρνει με το κορμί του και τη ζωή του
μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας:
Ελευθερία ή θάνατος»"
Τέλος, κι ένα δικό μου υστερόγραφο. Τις απόψεις όλων αυτών των παραπομπών που κάνω δε σημαίνει πως τις υιοθετώ. Δε μπαίνω στον κόπο να διαχωρίσω τη θέση μου από οτιδήποτε διαφωνώ, γιατί θα χαθεί το νόημα των παραπομπών. Σίγουρα δίνουν μια επιπλέον οπτική και αυτό είναι που εκτιμώ και αναδημοσιεύω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου