Εσύ που δεν έφυγες ή το έχεις διαβάσει ή θα το διαβάσεις μετά, παραθέτω μερικά στοιχεία επιγραμματικά, όπως τα καταλαβαίνω εγώ, άλλωστε αυτά τα ακούς/διαβάζεις παντού. Για μένα είναι η συνισταμένη του τρόπου σκέψης πριν τις εκλογές.
- Disclaimer: Εγώ δε θέλω να εκφράσω προσωπική άποψη ή να επηρεάσω κανέναν, αλλά... (βλ. reading between the lines)
- Κράξιμο στη ΝΔ.
- Κράξιμο στο Σύριζα - με σωστά αλλά και με ανακρίβειες**. Εμμέσως; Κράξιμο στις "ιδεολογίες" (πρώτο τρίγκερ)
- Ηδονή για την καταστροφή του πασοκ
- Συμπόνια για το ποτάμι (δεύτερο τρίγκερ)
- Δέος για το Γιώργο (εδώ συμφωνούμε απόλυτα...)
- Όλοι οι υπόλοιποι στο ίδιο τσουβάλι, μικρή αναφορά στο πλήθος των ναζί ψηφοφόρων, αλλά ούτε στο φασισμό, ούτε στις αιτίες του, ούτε στους συσχετισμούς με τη γενικότερη κατάσταση
- Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης: "Να πάτε την Κυριακή και να ψηφίσετε ό,τι καταλαβαίνετε, αλλά δεν έχει σημασία. Δεν έχετε σημασία. Η συνισταμένη είναι σαφής, ισχυρή, αλλοπρόσαλλη μα αταλάντευτη." (τρίτο τρίγκερ) μαζί με την ανακρίβεια για το 25% των ψηφοφόρων που είναι άνω των 71.
Ο Σύριζα πιστεύω ότι θα προσπαθήσει να κάνει μια καλύτερη διαχείριση και κάποιες παλαιοπασοκικές μεταρρυθμίσεις, στην πιο αισιόδοξη περίπτωση και μια πάταξη της διαφθοράς και ...ως εκεί. Ούτε αυτά είναι δεδομένα. Δεδομένο είναι ότι δε θα φέρει καμία επαναστατική αλλαγή ή δραστική βελτίωση.
Επίσης, για μένα δεδομένο είναι ότι πολλοί θα τον ψηφίσουν γιατί ΔΕΝ πιστεύουν ότι θα κάνει (κάποια από) αυτά που λέει. Όπως έγινε με το "έξω από το νάτο και την εόκ" πασόκ του 81. Ακολουθώντας το δόγμα του Αντρέα, "ο λαός να ακούει κάτι περισσότερο από αυτό που μπορεί να αντέξει".
Πάμε τώρα σε "αυτά που λέει". Ένα ισχυρό επιχείρημα κριτικής προς το σύριζα, πέραν της τρομοκρατίας "θα φύγουμε από το ευρώ, θα πεινάσουμε, θα ξαναβγουν στη γη οι δεινόσαυροι", είναι η ασυνέπεια μεταξύ των απόψεων που εκφράζονται από τα στελέχη του. Αλλά ένα λάθος που κάνει ενδεχομένως πολύς κόσμος, είναι να νομίζει πως στο σύριζα είναι ανοργάνωτοι τρόμπες. Η γνώμη μου είναι ότι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και τι λένε: Λένε τα πάντα και τους καλύπτουν όλους. Και νοικοκυριό, και επανάσταση. Και σκληρή διαπραγμάτευση κι όπου βγει, και σιγουριά για ένα συμβιβαστικό αποτέλεσμα. Και σαμπουάν, και μαλλακτικό. Κάθε μαλακία που λέει ένας από αυτούς, τραβάει και κάποιο (μαλάκα? ή αλλιώς απελπισμένο, εύπιστο?) ψηφοφόρο ωστόσο δε διώχνει κάποιο (μη) μαλάκα ψηφοφόρο αντίστοιχα, όπως θα'πρεπε, γιατί ο κόσμος δεν ψάχνει συνέπεια. Άρα όλοι ευχαριστημένοι! Είτε είναι οργανωμένο σχέδιο είτε όχι, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της δύναμης του. Μα γιατί, αφού είναι ασυνεπής; Μα γιατί η ασυνέπεια δεν ήταν ποτέ στα κριτήρια των ελλήνων ψηφοφόρων. Αν ήταν, δε θα ξαναψήφιζε το ίδιο κόμμα δεύτερη φορά. Αντίθετα αυτό έκανε επί 40 χρόνια. Μια τραβηγμένη πρόβλεψη μου είναι ότι με την τακτική αυτή ο σύριζα θα πάρει αυτοδυναμία στις εκλογές. Η τρομοκρατία πλέον δεν περνάει και η κριτική ξεθωριάζει από το "μπροστά στους προηγούμενους".
Και τα τρία τρίγκερς, έχουν κοινό παρονομαστή: Κάτω οι ιδεολογίες! Οι ιδεολογίες πέθαναν! Ζούμε στον 21 αιώνα! Βέβαια αν (λέω αν...) οι ιδεολογίες ζούσαν για τους προηγούμενους 20 μ.Χ. και άλλους πόσους π.Χ., δεν καταλαβαίνω γιατί πέθαναν ειδικά τώρα επειδή αλλάξαμε μιλένιουμ. Επίσης, μια στοχευμένη κριτική στο "κομουνιστικό μοντέλο που απέτυχε" (άρα κράξιμο σε συγκεκριμένη ιδεολογία) και στους "ρομαντικούς αριστερούς φοιτητές". Αυτά μπορεί ένα άρθρο να τα γράφει χιουμοριστικά ή όχι, αλλά πολύς κόσμος αυτό πιστεύει. Αγνοεί όμως ότι:
α) Ο κομμουνισμός δεν απέτυχε γιατί απλά δεν εφαρμόστηκε. Υπήρξε μία εφαρμογή του "σταλινικού" (επιφανειακή η προσέγγιση μου) σοσιαλισμού, η οποία κι αυτή συζητιέται πόσο πιο πολύ απέτυχε από τα...
β) καπιταλιστικά κραχ (ειδικά αυτό του 30 που έφερε και παγκόσμιο πόλεμο)
γ) τη "σοσιαλοδημοκρατία", αν μπορείς να την πεις σύστημα βέβαια, που είδαμε κι αυτή που οδήγησε
δ) Όλα τα υπόλοιπα συστήματα που εφαρμόστηκαν (φεουδαρχία, αριστοκρατία, θεοκρατία, βασιλεία και δεν ξέρω τι άλλο...) κι αυτά μπορείς να τα πεις αποτυχημένα
ε) τον ενθικοσοσιαλισμό, άλλο πετυχημένο "σύστημα".
Τώρα που το σκέφτομαι, μόνο την αναρχία δεν έχουμε δοκιμάσει, κάτι πήγε να κάνει ο Γιώργος βέβαια, αλλά το άφησε στη μέση...
Άρα:
- Κράζουμε γενικά τις ιδεολογίες, αλλά ουδέποτε τις αρχές λειτουργίας του τρέχοντος συστήματος.
- Προβάλουμε κάτι που δεν έχει ιδεολογία, ή τουλάχιστον λέει ότι δεν έχει.
- Μοιρολατρούμε. Ό,τι και να κάνεις, δεν υπάρχει καμία σωτηρία.
Η κατάσταση είναι αυτή που είναι. Μην προσπαθήσεις να την αλλάξεις. Ζήσε τη μοίρα σου. Μάλιστα, αν έχεις δεύτερες σκέψεις για κάτι διαφορετικό (ό,τι κι αν είναι αυτό) μην έχεις. Καλύτερα να ενστερνιστείς την άποψη "έτσι είναι τα πράγματα, βρες κάποιον που μπορεί απλά να προσαρμοστεί καλύτερα και εμπιστεύσου τον". Έννοιες όπως προσωπική/διαφορετική άποψη, όραμα, αξιοπρέπεια, δεν έχουν θέση εδώ.
Και κάτι τελευταίο, για τις "ιδεολογίες". Οι ιδεολογίες δεν είναι κάτι "παρωχημένο" ούτε κάτι που προέκυψε ξαφνικά κάποια στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία και όπως ήρθε θα παρέλθει. Υπήρχε πάντα. Είναι ένα "κωδικοποιημένο" σετ απόψεων, που κουμπώνουν μεταξύ τους στο μυαλό αυτού που την ενστερνίζεται, γιατί θεωρεί ότι οι απόψεις αυτές είναι αλληλένδετες και προκύπτουν από λογικά συμπεράσματα.
Αν η συζήτηση είναι για το αν όλες οι ιδεολογίες είναι "σωστές" ως προς τη δομή τους (ανεξάρτητα από τις απόψεις που προβάλλουν, που κι αυτό ελέγχεται) και δεν πέφτουν σε αντιφάσεις, αν είναι υδροκέφαλες ή χοντροκομμένες ή καλουπωμένες μέχρι τελευταίου καρφιού ή τόσα ακόμα, πολύ ευχαρίστως να την κάνουμε. Αλλά η ιδεολογία δεν είναι αξεσουάρ ή μόδα. Είναι κάτι που υπάρχει. Είναι το σύνολο των αρχών και αξιών που διέπει έναν άνθρωπο με τον οποίο συναναστρέφεσαι ή καλείσαι να εμπιστευτείς/ψηφίσεις. Είτε αυτό λέγεται με μία λέξη/φράση που σημαίνει πολλά (κομμουνιστής, νεοφιλελεύθερος, εθνικιστής) είτε είναι ένα εξατομικευμένο σετ στο μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου που το φέρει. Δε γίνεται να είσαι υπέρ της ισότητας όλων των ανθρώπων και ρατσιστής. Δε γίνεται να είσαι γενικά κατά του κράτους, αλλά υπέρ του κράτους δικαίου/πρόνοιας. Κάποιες απόψεις αναγκαστικά οδηγούν σε κάποιες διακλαδώσεις και αποκλείουν κάποιες άλλες.
Αυτά. Άντε και καλά μας ξεμπερδέματα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*Είναι αναμφίβολο, ο καλύτερος τρόπος για να κινητοποιηθείς να γράψεις ή να συζητήσεις, είναι να διαβάσεις κάτι με το οποίο διαφωνείς, αλλά το αναγνωρίζεις ως δημοφιλή άποψη. Αν δεις ένα κείμενο να ισχυρίζεται ότι τα μαρούλια μιλάνε, διαφωνείς μεν, αλλά δε θα κάτσεις να διατυπώσεις και καμιά σοβαρή απάντηση. Αντίθετα, αν διαπιστώσεις ότι είναι πολλοί όσοι συμφωνούν με τα μαρούλια που μιλάνε, κάπου εκεί είτε προβληματίζεσαι (λες να μιλάνε?), είτε προσπαθείς να συγκεντρώσεις την "αντίδραση" σου. Δεν ανακάλυψα καμιά πυρίτιδα σε συνολικό επίπεδο (άλλωστε αυτό που γράφω σίγουρα έχει διατυπωθεί κωδικοποιημένα), ανακάλυψα όμως ποιο είναι το "κατώφλι" που ξεχωρίζει μια σκέψη στο κεφάλι μου ή μια συζήτηση με ένα φίλο, από το να κάτσω να τα καταγράψω όλα αυτά σε ένα κείμενο. Συνήθως, τα θέματα με τα οποίο ασχολούμαι, μου φαίνονται να διέπονται από εξωπραγματική για μένα λογική.
**Οι ανακρίβειες έχουν να κάνουν με το εξής -αντιγράφω σχόλιο του φίλου μου του Τάσσου, γιατί τα λέει πιο εύστοχα απ' ό,τι θα τα'γραφα εγώ: "Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει η αναφορά του άρθρου ότι "πρεσβεύει τα αγαθά του σοσιαλισμού, τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας και της λειτουργίας της δημόσιας ζωής από το κράτος". Πουθενά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο πρόγραμμα με το οποίο κατεβαίνει στις εκλογές. Το πρόγραμμα είναι καθαρά σοσιαλδημοκρατικό, η λέξη "σοσιαλισμός" δεν υπάρχει ούτε για τα μάτια του (με κομμουνιστικές καταβολές) κόσμου. Επίσης, στα σημεία που το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην διαπλοκή κράτους-μμε-τραπεζών κ στον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό αλά ελληνικά μπορεί να συναντήσεις κ καθαρά φιλελεύθερους που συμφωνούν. Αυτά περί προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ. Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους δεν ισχύει κ η υπόθεση της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ. Το πρόγραμμα του ΚΚΕ έχει καθαρά σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό προσανατολισμό (μιλά δηλαδή καθαρά για "κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής", για να είμαστε κ πιο συγκεκριμένοι ως προς αυτό το "σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό" που μπαίνει ως επίθετο) κ δεν έχει καμία σχέση, ούτε μπορεί να συμπέσει, με ένα πρόγραμμα που αποδέχεται την οικονομία της ελεύθερης αγοράς κ προσπαθεί να ασκήσει κοινωνική πολιτική στο εσωτερικό της"
ΥΓ. Αξίζει κάπου εδώ να ασχοληθούμε πραγματικά με το τι (έστω, λέει ότι) εκφράζει ο καθένας. Διαβάζοντας έστω τα προγράμματα των υποψηφίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου