Το τελευταίο δέντρο αφήστε το για να κρεμαστείτε

Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση, και δεν είναι και σύγχρονο. Αλλά είναι μάλλον αρκετά επίκαιρο, συνδυασμός μεγάλης πυρκαγιάς και πρόωρων εκλογών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, και μάλιστα με μικρή περίοδο.


Τρίτη , 28 Αυγούστου 2007

Το τελευταίο δέντρο αφήστε το για να κρεμαστείτε

Είναι μόδα τις τελευταίες μέρες τα blogs διαμαρτυρίας. Εγώ δεν είμαι και πολύ φαν ούτε της μόδας ούτε της μεθόδου, αποφάσισα όμως να πω κι εγώ τη γνώμη μου.

Κατ' αρχάς αν κάτι έχω να πω πάνω απ' όλα, είναι ότι περισσότερο από τα μαζικά blogs, αυτό που βοηθάει πιο πολύ την απελπιστική κατάσταση είναι οι συζητήσεις (εκ του σύνεγγυς ή σε forum) σε πρώτη φάση και οι δράσεις σε δεύτερη. Μια απλή διακύρηξη από τον καθένα μας με τη διαμαρτυρία του νομίζω πως δεν έχει ιδιαίτερα αποτελέσματα, παρά μόνο την αύξηση της έντασης και της προσοχής γύρω από την επικαιρότητα. Σημαντικό, αλλά ανεπαρκές.

Το παρακάτω αποτελεί μάλλον το κυριότερο σημείο του blog και ενδεχομένως ο λόγος που το γράφω: Η πληροφορία ίσως να είναι ανακριβής ως προς τα στοιχεία της, είναι όμως ακριβής ως προς την ουσία της, μακάρι να το συζητήσουμε για καλύτερα συμπεράσματα.

Μόλις λίγες μέρες μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, 50 (κατά άλλους 200, edit:βλ. σημείωση) στρέμματα πουλήθηκαν στο γνωστό καζίνο. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, παρά τις διαμαρτυρίες που έγιναν για την πυρκαγιά, για την οικολογική καταστροφή, για τα συμφέροντα, "για για για για", το θέμα τώρα έχει περάσει στο ντούκου. Οι αντιεξουσιαστές, που κατηγορούνται από κάποιους ότι έβαλαν τις φωτιές, είχαν αντιληφθεί (και όχι μόνο αυτοί) τι θα γινόταν, και είχαν κάνει πορεία διαμαρτυρίας (μόνο αυτοί). Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν και να ξυλοκοπηθούν με συνοπτικές διαδικασίες και το θέμα να περάσει επίσης στο ντούκου.

Σημείωση: Δεν είμαι δημοσιογράφος, από απλή έρευνα που έκανα το ακριβές νούμερο πρέπει να είναι 65 στρέμματα. Όπως είπα όμως και πριν, σημασία έχει το θέμα και όχι το νούμερο. Άλλωστε το καζίνο διαθέτει ήδη 3000 στρέμματα, άρα το νόημα δε βρίσκεται στα +50, αλλά στην ενέργεια, ελάχιστο καιρό μετά την καταστροφή.


Ίσως το παραπάνω το πνίγει η επικαιρότητα της Πελοποννήσου, αλλά επί της ουσίας μιλάμε για το ίδιο θέμα. Και αυτό, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δείχνει και τις διαθέσεις μας: Διαμαρτυρία, έντονη πολλές φορές, ενδεχομένως συζητήσεις, πιο ενδεχομένως λίγες δράσεις, και κατόπιν ΛΗΘΗ. Αυτό που μας τρώει σ'αυτή τη χώρα...Καμία μνήμη από τις συμφορές του παρελθόντος.

Φοβάμαι ότι του χρόνου τέτοιες μέρες το μόνο που θα έχει μείνει, εκτός από τα ερείπια και τις κατεστραμμένες ψυχές, θα είναι μια "επέτειος των μαύρων ημερών" από τα κανάλια και ενδεχομένως κάποιες σπασμωδικές εκδηλώσεις, εκπομπές (το πολύ) ή ρεπορτάζ (το σίγουρο) με "ανθρώπους που δε βοηθήθηκαν από την πολιτεία", "είναι στο δρόμο", "βρίσκονται σε απόγνωση", και όλα αυτά "ένα χρόνο μετά τη συμφορά που έπληξε όλη την Ελλάδα".

Το θέμα που κυριαρχεί και θα κυριαρχήσει ακόμα περισσότερο μέχρι να το πνίξουν εν μέρει οι εκλογές, είναι ποιος έβαλε τις φωτιές. Τα αυτάκια μου ως τώρα έχουν ακούσει πολλά. Τα παραθέτω χωρίς να πω ποιος είπε τι:

-Ασύμμετρη απειλή
-Ξένες δυνάμεις
-Οικοπεδοφάγοι
-Συσσωρευμένη αμέλεια σε συνδυασμό με τον καιρό.
-Μεγάλα συμφέροντα, που θα αποδειχτούν τα επόμενα χρόνια.

Δεν αντέχω, και επιγραμματικά τα σχολιάζω:
-Το πρώτο πραγματικά μ' έχει κάνει να αισθάνομαι πολύ χαζός: Τι είναι η ασύμμετρη απειλή; Το αντίθετο της συμμετρικής; Δηλαδή αν δεχόμασταν συμμετρική απειλή, θα είχαμε τις μισές φωτιές στην Πελοπόννησο και τις άλλες μισές στη Μακεδονία; Πραγματικά απορώ για τον όρο (σ.σ. χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ στο παρελθόν αναφερόμενο τρομοκρατικές ενέργειες). Αν κάποιος μου τον εξηγήσει, θα τα πάρω πίσω όλα και θα ζητήσω και συγνώμη. Εν πάσει περιπτώσει, ποιος θέλει να μας τρομοκρατήσει; Να βλάψει τον τουρισμό της Πελοποννήσου; Το κύρος της Ελλάδας;

-Για το δεύτερο τι να πω...Αν είναι, ας περιμένουμε μετά τον τορπιλισμό της Έλλης και την κύρηξη του πολέμου...

-Σύμφωνοι. Για πολλές περιοχές. Αλλά και στην κορυφή του Ταϋγετου;

-Επίσης σύμφωνοι. Αλλά σε άσχετα σημεία, συνεχόμενα, μέσα στη μαύρη νύχτα;

-Θα δούμε, στο μέλλον. Ίσως.


Δεν κατέχω κάποια γνώση παραπάνω, τουναντίον. Απλά απορώ και προσπαθώ να καταλάβω. Εγώ για τον εαυτό μου δε δίνω καμία απάντηση. Δυσκολεύομαι.

Νομίζω πως ό,τι έγινε έγινε, και το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Δε θα καθήσω να κάνω κήρυγμα, ποιος να μ'ακούσει άραγε. Ούτε να μιλήσω για την ανεπάρκεια της κρατικής μηχανής. Το κάνουν άλλοι, καλύτερα από μένα, επαγγελματικά.

Μια ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ θα κάνω μόνο, και με αυτή θα κλείσω:
Ανεξαρτήτως του μεγέθους των δράσεων και αντιδράσεων που θα γίνουν αυτές τις μέρες, το ζητούμενο για μένα είναι άλλο. Όχι μόνο να μη μείνουμε σε αυτές, αλλά να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ. Να μας στοιχειώνει μια ζωή, να μας αφήσει γνώση που θα χρησιμοποιούμε στις επιλογές μας από εδώ και πέρα. Δεν ξέρουμε ποιος έβαλε τη φωτιά και ενδεχομένως να μη μάθουμε και ποτέ. Την έριξε ο Θεος να μας τιμωρήσει -μόνο αυτό δεν ακούστηκε ως τώρα. Δεν επιτρέπεται όμως ούτε να το ξεχάσουμε, ούτε να αφήσουμε κάποιον να βγάλει κέρδος σε βάρος των χαμένων ψυχών και των μαύρων δασών.

Όσο για τη φύση, θα βρει τον τρόπο να αναγεννηθεί, ακόμα και χωρίς τη βοήθεια μας. Αρκεί να την αφήσουμε στην ησυχία της, και να προστατεύσουμε την ησυχία της. Με τους ανθρώπους όμως...